اثر کود زیستی و عناصر ریز مغذی بر صفات کیفی و عملکرد نخود در شرایط تنش خشکی
محورهای موضوعی : مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی
نیما بهداروندی شیخی
1
(گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران)
آرش روزبهانی
2
(گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران)
کلید واژه: عناصر کم مصرف, درصد پروتئین, ریزوبیوم, قطع آبیاری, رنگدانه فتوسنتزی,
چکیده مقاله :
به منظور بررسی اثرکاربردکود زیستی و عناصر ریز مغذی بر محتوای کلروفیل، درصد پروتئین و عملکرد نخود در شرایط تنش خشکی، آزمایشی در منطقه دماوند به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو فاکتور تنش خشکی در سه سطح (1- آبیاری مطلوب یا شاهد(بدون تنش)، 2- تنش خشکی در مرحله گل دهی، 3- تنش خشکی در مرحله دانه بندی (آبیاری مطلوب بر اساس 70 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A وتنش خشکی بر اساس 120 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A انجام شد) و مصرف کود زیستی و عناصر ریز مغذی در چهار سطح (1- شاهد یا بدون مصرف کود2- مصرف کود زیستی (ریزوبیوم)3- مصرف عناصر ریز مغذی4- مصرف کود زیستی (ریزوبیوم) به همراه عناصر ریز مغذی) بودند. تنش خشکی بر محتوای کلروفیل و عملکرد دانه تأثیر معنی داری داشت و سبب کاهش میزان کلروفیل، درصد پروتئین و عملکرد گیاه نخود گردید، بطوریکه تنش در مرحله دانه بندی در اکثر صفات سبب تلفات بیشتری نسبت به سایر سطوح تیمار تنش خشکی شد. مصرف کود زیستی و عناصر ریز مغذی تأثیری بر میزان کلروفیل نداشت ولی بردرصد پروتئین وعملکرد دانه نخود تأثیر چشمگیری داشت. کاربردکود زیستی و عناصر ریز مغذی به تنهایی تاثیر مثبتی بردرصد پروتئین وعملکرد دانه نخود نسبت به شاهد داشت ولی بهترین نتیجه با مصرف توام کود زیستی و عناصر ریز مغذی حاصل شد. اثر متقابل تنش خشکی و کود زیستی به همراه عناصر ریز مغذی بر درصد پروتئین وعملکرد دانه نخود معنی دار بود.
In order to study the effect of biological fertilizer and microelements on chlorophyll content, protein percentage and grain yield of chickpea (Cicer arietinum L.) as affected by drought stress condition an experiment carried out in factorial based on complete block design with three replications in 2014 at Agricultural Research Station of Roudehen of Islamic Azad University in Damavand. Treatments were three levels of drought stress: normal irrigation (control), stress at flowering stage and stress in early stages of grain filling and the second factor was four levels of biological fertilizer and microelements including control, biological fertilizer (Rhizobium), microelements, Rhizobium + microelements. Results showed that drought stress had significant impact on chlorophyll content, protein percentage and grain yield. Control treatment (normal irrigation) produced the highest chlorophyll content, protein percentage and grain yield. Impact of biological fertilizer and microelements on all traits were non-significant except protein percentage and grain yield. The interaction effect of drought stress and biological fertilizer and microelements for protein percentage and grain yield was significant.