مطالعه اثر ضدمیکروبی عصاره آبی برگ گردو و مقایسه روش‌های دیسک دیفیوژن و چاهک‌گذاری

محورهای موضوعی : آلودگی میکروبی مواد غذائی

افشین علیمحمدی ¹ (عضو انجمن علمی بهداشت مواد غذایی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
افشین جوادی ² (دانشیار گروه بهداشت مواد غذایی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
الهام یغما ³ (گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران)

تاریخ دریافت : 1397/08/15 تاریخ پذیرش : 1397/11/15 تاریخ انتشار : 1398/03/01

کلید واژه: عصاره, برگ گردو, دیسک دیفیوژن, چاهک&lrm, گذاری,

چکیده مقاله :

امروزه ایمنى غذا یک مبحث مهم سلامت عمومى جامعه است. یکى از روش‌هاى تولید غذاى سالم استفاده از مواد با ساختار طبیعى است. استفاده از اسانس‌ها و عصاره‌های گیاهى به‌عنوان افزودنى‌هاى ضد باکترى و ضد قارچى یکى از این روش‌ها می‌باشد. ترکیبات ضدمیکروبی به دست آمده از گیاهان با مکانیسم‌هایی‌‌ متفاوت از آنتی بیوتیک‌ها، باکتری‌ها را حذف می‌کنند که در این میان اثرات مؤثر گردو و اجزای آن قابل توجه است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر ضد میکروبی عصاره آبی برگ گردو روی استافیلوکوکوس آرئوس و اشریشیاکولای، تعیین غلظت بهینه عصاره و مقایسه حساسیت هر کدام از باکتری‌ها در مقابل عصاره و تعیین حساس‌ترین روش مطالعه می‌باشد.جهت بررسی در مطالعه حاضر ابتدا عصاره‌گیری از برگ‌های گردو انجام شد و سپس خاصیت ضدمیکروبی عصاره و غلظت‌های بهینه از آن با استفاده از روش‌های دیسک و چاهک بر روی باکتری‌های استافیلوکوکوس آرئوس و اشریشیاکولای مورد سنجش قرار گرفت. بر اساس نتایج به‌دست آمده عصاره برگ گردو در غلظت‌های 5/12 درصد به بالا دارای خاصیت ضدمیکروبی بوده و با فزایش یافتن غلظت عصاره میزان رشد باکتری به‌صورت معنی‌داری کاهش می‌یابد (01/0>p). بیشترین میزان هاله عدم رشد در هر دو روش مربوطه به نمونه شاهد است که حاوی دیسک کلرامفنیکول بر روی باکتری اشریشیاکولای می‌باشد (24 میلی‌متر) و بعد از نمونه شاهد نیز نمونه‌ی حاوی 50 درصد عصاره بر روی باکتری استافیلوکوکوس آرئوس در روش چاهک با 33/13 میلی‌متر و در روش دیسک نیز نمونه حاوی 50 درصد عصاره بر روی باکتری استافیلوکوکوس آرئوس بیشترین هاله عدم رشد را نسبت به بقیه نمونه‌ها دارند (11 میلی‌متر). در واقع باکتری استافیلوکوکوس اورئوس حساسیت بیشتری به عصاره برگ گردو نسبت به باکتری اشریشیاکولای در هر دوروش بکار رفته نشان داد. ولی در میان دو روش مورد بررسی حساسیت نمونه‌های روش چاهک بیشتر از روش دیسک‌گذاری بود. نتیجه کلی نشان می‌دهد در میان نمونه‌ها بعد از نمونه شاهد (دیسک کلرامفنیکول بر روی باکتری اشریشیاکولای) نمونه حاوی 50 درصد عصاره برگ گردو بر روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بیشترین خاصیت ضدمیکروبی را در میان سایر نمونه‌ها دارند.

چکیده انگلیسی:

Today food safety is a public health issue. One of the methods of healthy food production is the use of natural materials. The use of essential oils and plant extracts as antibacterial and antifungal additives is one of these methods. Antimicrobial compositions obtained from plants were removed by different mechanisms of antibiotics, in which the effective influences of walnut and its components are significant. The aim of this study was to evaluate the antimicrobial effect of walnut leaf extract on Staphylococcus aureus (S. aureus) and Escherichia coli (E. coli), determine the optimal amount of extract and sensitivity to each of the bacteria against the extract and determine the most sensitive method of the study. In this study, the leaves was extracted from the walnut and then the antimicrobial properties of the extract and its optimal concentrations were measured using disc and well methods on S. aureus and E. coli. Based on the results, the extract of walnut leaves in the concentrations of 12.5% up to the above has antimicrobial effect. By increasing the amount of extract, the growth rate of the bacteria significantly decreases (p<0.01). The highest non-growth halo in both methods was obtained from the control sample containing chloramphenicol disk on the E. coli (24 mm) and after it, the sample that contain 50% extract on S. aureus had 13.33 non-growth halo in the well method, and in the disc method, the 50% extract of S. aureus had the highest non-growth halo (11 mm). In fact, S. aureus was more susceptible to walnut leaves extract than E. coli in both methods. However, between the two methods, the sensitivity of the wells samples was more than the discontinuation method. The overall result shows that the sample containing 50% walnut leaf extract on S. aureus has the most antimicrobial activity among other samples after the control sample (chloramphenicol disc on E. coli).