اثربخشی آموزش مدیریت والدین بر بهبود نشانگان اختلال نارسایی توجه‌ـ‌فزون‌کنشی در کودکان
محورهای موضوعی : روان درمانگریزینب خانجانی 1 , سعیده امینی 2 , ایوب مالک 3 , تورج هاشمی 4 , شاهرخ امیری 5
1 - استاد دانشگاه تبریز
2 - کارشناس ارشد روانشناسی
3 - استاد دانشگاه علوم پزشکس تبریز
4 - دانشیار دانشگاه تبریز
5 - دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تبریز
کلید واژه: اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی, آموزش مدیریت والدین,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مدیریت والدین بر بهبود نشانگان اختلال نارسایی توجه/ فزونکنشی کودکان انجام شد. براساس یک طرح شبه‌تجربی، 56 کودک (42 پسر، 14دختر) 5 تا 13 ساله از کلینیکهای فوق‌تخصصی روان‌پزشکی کودک و نوجوان در شهر تبریز انتخاب شدند و به روش جایگزینی تصادفی پس از همتاسازی از لحاظ جنس، سن و میزان تحصیلات مادر، در دو گروه آزمایشی و کنترل جای گرفتند. در حالی که هر دو گروه تحت درمان قرص ریتالین قرار داشتند، گروه آزمایشی (مادران کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/ فزونکنشی) طی هفت جلسه به مدت یک ماه و سه هفته در بیمارستان روان‌پزشکی رازی تبریز تحت آموزش مدیریت والدین (بارکلی، 1981) قرار گرفتند اما گروه کنترل این آموزش را دریافت نکردند. نتایج حاصل از روش تحلیل کوواریانس یک‌طرفه نشان دادند اثر آموزش مدیریت والدین بر نشانگان اختلال نارسایی توجه/ فزونکنشی معنادار بود. به عبارت دیگر، این برنامه آموزشی باعث کاهش قابل توجه نشانههای اختلال نارسایی توجه/ فزونکنشی در گروه آزمایش شد، در حالی که در گروه کنترل بهبودی مشاهده نشد. افزون بر این، تفاوت دو گروه دختر و پسر معنادار بود به طوری که تأثیر آموزش مدیریت والدین در دختران بیش از پسران بود و سطح بهبودی در آنان بالاتر بود.
the present study aimed to investigate the efficacy of Parents Management Training(PMT) on improvement of symptoms in girls and boys with attention deficit hyperactivity disorder based on a semi-experimental design, 56 children (42 boys , 14 girls) between the ages of 5 and 13 years were selected from specialized psychiatric clinics of children and adolescents in the city of Tabriz. The participants were assigned into either experimental or control groups using randomized replacement method after being matched for gender, age, and education of mother. While both groups were treated using medication (i.e., Ritalin), the experimental group (mothers of ADHD children) received seven sessions of the PMT (Barkley, 1981) for seven weeks in Razi Psychiatric Hospital in Tabriz. The results of one-directional analysis of covariance (ANCOVA) indicated that the effect of the PMT on ADHD syndrome was statistically significant The training program significantly improved the symptoms of ADHD in the experimental group, but there was no change in the control group. The differences between boys and girls were also significant. Girls were affected by PMT method more than boys, and the level of improvement was also higher in girls.