تأثیر آموزش خودآموزی کلامی بر کاهش نشانه‌های برانگیختگی در کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی
محورهای موضوعی : روان درمانگریصمد قصابی 1 , معصومه تجریشی 2 , سیدمحمود میرزمانی 3
1 - کارشناس ارشد روانشناسی کودکان استثنایی
2 - استادیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
3 - استاد دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله(عج)
کلید واژه: دانش‌آموز, برانگیختگی, اختـلال نارسایی‌توجه, فـزون‌کنشی, خودآموزی کلامی,
چکیده مقاله :
به‌منظـور بررسی تأثیر آموزش خودآموزی کلامی بر کاهش نشانه‌هـای بـرانگیختگی دانش‌آمـوزان دارای اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی (ADHD)، 30 پسـر کلاس سوم و چهارم ابتدایی مبتلا بهADHD، بر مبنای فهرست نشانه مرضی کودک (گدو و اسپرافکین، 1999) و مصاحبه بـالینی منطبق بر ملاکهـای تشخـیصی ADHD در DSM-IV-TR (2000) انتخاب و بر مبنای سن، پایه تحصیلی و هوش (آزمون هوش ریون) همتا شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). گروه آزمایشی در 8 جلسه یکساعته برنامه آموزشی خودآموزی کلامی را دریافت کردند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دادند که بین به‌کارگیری خودآموزی کلامی و کاهش نشانه‌های برانگیختگی رابطه معناداری (01/0P<) وجود دارد. در مجموع، مداخله آموزشی خودآموزی کلامی موجب کاهش نشانه‌های برانگیختگی در دانش آموزان مبتلا به ADHD شد.
The present study evaluated the effect of verbal selfinstruction training on decreasing symptoms of impulsivity in grade school children with attention deficit/hyperactivity disorder (ADHD). 30 male students (age 10-11), diagnosed with ADHD using the Child Symptom Inventory (Gadow & Sprafkin, 1999) and clinical interviews based on DSM-IV-TR (2000) were selected and randomly assigned to an experimental (n=15) and a witness group (n=15). The experimental group received 8 sessions of verbal self-instruction training. The witness group received none. The results of MANCOVA showed a significant difference (P<0.01) between post-test scores of experimental and witness groups. Findings suggest that verbal self-instruction program intervention reduced symptoms of impulsivity in students with ADHD.