از شوراهای اسلامی محلی تا دموکراسی محلی در جمهوری اسلامی ایران
محورهای موضوعی : فقه و مبانی حقوق اسلامی
کلید واژه:
چکیده مقاله :
محمد محمدزاده اصل[1] ، دکتر منوچهر طباطبائی مؤتمنی [2]، دکتر هیبت اله نژندی منش[3] دکتر منوچهر توسلی نائینی[4]، دکتر حسین مسعودنیا[5] چکیده عدم تمرکز اداری یکی از برترین و شگفت ترین دستاوردهای حقوق عمومی در عصر کنونی به شمار می رود. بدیهی است با توجه به عنوان کتاب، یعنی شوراهای اسلامی، منظور نوع خاصی از عدم تمرکز یعنی عدم تمرکز محلی است که بر مبنای حوزه های جغرافیایی شکل می گیرد. در حقوق اداری نوین، تمرکززدایی در دو جنبه جغرافیایی وفنی مطرح می شود. شوراهای محلی نمود عینی تمرکززدایی جغرافیایی و شخصیت های حقوقی حقوق عمومی مانند دانشگاه ها نمود بارز تمرکززدایی فنی هستند. تمرکززدایی در این مفهوم، براساس دو محور استقلال مدیریتی و انتخابی بودن مقام تصمیم گیرنده شکل می گیرد. در نظام اداری مدرن، تمرکززدایی به معنای افزایش اختیارات مقام های انتخابی است که صلاحیت این مقام ها تنها در سطح منطقه ای از کشور قابل اعمال باشد. اما پیش از آنکه با آثار این دستاورد سترگ آشنا شویم باید ابتدا به فلسفه حاکم بر عدم تمرکز و جایگاه آن در مردم سالاری های نوین بپردازیم. واژگان کلیدی: تفویض اختیار، شوراهای محلی، تمرکززدایی، دموکراسی محلی. [1] . گروه حقوق، دانشکده حقوق _ الهیات و معارف اسلامی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد، ایران(نویسنده مسوول)mmz_asl@yahoo.com [2] . گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران، استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران [3] . گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران، استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی تهران [4] . گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران، دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه اصفهان [5] . گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران، دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه اصفهان
_||_