بررسی ماهیت فقهی و حقوقی بیع زمانی

محورهای موضوعی : فقه و مبانی حقوق اسلامی

تاریخ دریافت : 1395/01/13 تاریخ پذیرش : 1395/02/13 تاریخ انتشار : 1395/03/01

کلید واژه:

چکیده مقاله :

بررسی ماهیت فقهی و حقوقی بیع زمانی* صمد حضرتی[1] چکیده در عصر معاصر که عصر ارتباطات نام گرفته است تأثیر و تأثر سیستم‌های حقوقی بر ‌‌یکدیگر امری اجتناب‌ناپذیر است، زیرا پیشرفت صنعت، فن آوری و علم و دانش بشری روز به روز پدیده‌های نوینی را در عرصه‌های مختلف از جمله در مقررات حقوقی می‌آفریند و ارتباط فراوان دولت‌ها و ملت‌ها با‌‌یکدیگر موجب تجربه‌های جدید از جایی به جای دیگر می‌شود. از آن جمله می‌توان به موضوع تایم شیرینگ(Time Sharing )‌‌ یا بیع زمانی اشاره کرد که در برخی از کشورهای اروپایی نقش مؤثر در جذب سرمایه‌ها و جلوگیری از اتلاف منابع دارد. برخی شرکت‌های ایرانی نیز بدون تعیین ماهیت فقهی و حقوقی، عملاً از آن استفاده می‌نمایند و برای تطبیق فعالیت‌های خود بر مبنای موازین حقوقی و فقهی، از قراردادهایی همچون بیع مشاع، صلح منافع، اجاره و مشارکت استفاده می‌کنند. لذا جهت تبیین خصوصیات و ماهیت فقهی و حقوقی، بیع زمانی مقاله حاضر تدوین گردیده است و تا تصویب قانون خاص می‌توان تحت عنوان ماده 10 قانون مدنی آنرا انجام داد. لیکن برای رفع اختلاف و ایجاد رویه واحد و پاسخگویی به نیاز جامعه و ضروریات عصر حاضر تصویب قانون توسط مراجع قانونگذاری را می‌طلبد. کلیدواژه ها: بیع زمانی، انتقال مالکیت، مالکیت زمانی، عقود نامعین. * تاریخ دریافت :5/7/94 تاریخ پذبرش : 15/02/95 [1] - دانشجوی دکتری رشته حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تبریز ، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد، مهاباد، ایران.

چکیده انگلیسی:

Studying Juridical and Legal Nature of Time Sharing Samad Hazrati[1]   Abstract In the modern era, which is called communication era, the effect and influence of legal systems are inevitable, since industrial development, technology, sciences and human knowledge result in  new  events in different fields such as legal regulations and vast relationships among the nations and states result in transferring new experiences from one place to another. One of such issues is time sharing which plays a key role in some European countries in attracting capital and preventing resource losses. Some Iranian companies use it in practice without determining its legal and juridical nature. They use contracts such as share selling, benefits peace, renting and participation in order to adjust their activities with juridical and legal regulations. Hence, the present article was written to explain juridical and legal nature and features of time-sharing and it is enforceable till enactment of a specific rule called article 10 of civil law. However, it requires enactment of law by the legislator authorities in order to solve the disputes and create a unified process and to meet the society’s needs and necessities of modern era. Key words: Time sharing, Ownership Transfer, Time Ownership, Undetermined Contracts [1] -PhD. Candidate in Private Law, Islamic Azad University, Researches and Sciences Branch of Tabriz, Faculty Member of Islamic Azad University of Mahabad, Mahabad, Iran 

منابع و مأخذ:

References:فهرست منابع به زبان انگلیسی

1. Ibrahimi Torkaman, Abuzar, 1388, the nature and credit transfer agreements of sale in Time


2. Ahmadi Mianji, Ali, 1385, Ownership principles in Islam, Royat 19, vol. 2


3. Eskini, Rabia, 1386, Trade Law, Samt pub, Tehran, No. 5


4. Broujerdi Abdoh, Mohammad, 1380, an introduction to Islamic Law, Majd pub, No.1


5. Birjandian, Elnaz, 1390, A Comparative study of Sale in time in Islamic Jurisprudence and Law of Iran with European Law (France, English, Spain), research of M.A. of Ferdowsi University (Mashhad).


6. Novin, Parviz, 1386, Sale in Time, www. Aftab.ir/articles/social/law


7. Jafari Langroodi, Mohammad Jafar, 1380, The Philosophy If Civil Law, Ganje Danesh, vol. 2, 1st pr.


8. Jafari Langroodi, Mohammad Jafar, 1357, Encyclopedia of Civil Law and Trade, Ganje Danesh, Tehran, 1st edit.


9. Jafari Langroodi, Mohammad Jafar, Terminology of Law, Ganje Danesh, Tehran, 6th edit.


10. Hayeri, Masud, 1371, The Jurisdictional basis for freedom in contracts and analysis of article 10 of civil code, Tehran, Jeyhan.


11. Hemad Johari, Esmayil, 1352, Assehahe fi Loghat, vol. 1


12. Dmyrchely, Mohammed Hatemi; Ali, M. Graati, 1384, the Commercial Code in the current legal order, Fourth Edition, Tehran, Mithage Edalat.


13. Setude Tehrani, Hasan, 1383, commercial law, Eighth Edition, Tehran: Publication of Dadgostar, vol. 1.


14. Senhouri, Alvasit, In the Commentary of Civil Code, Beyrut, Dar-el Torath Arabi, vol. 7


15. Shariati, Said, Time of sale or transfer ownership of timing, Gazavat Magazine, No. 38-40.


16. Sani Shahid, Zineddin ibne Ali Bnahmd Ameli, Alrovzat ol Bayha, Beirut, Daraltras Arabi, 1th edt.


17. Safa'i, Seyed Hasan; Ghasem Zadeh, Seyyed Morteza, 1384, individuals and Mahjurin, Tenth Edition, Semt, Tehran.


18. Tabatabae Hakim, Seyed Mohammad Tagi, 1362, Alosulol Amme lelfeqhel Mogaren.


19. Tabatabaei Yazdi, Seyed Mohammad Kazem, Spring 1376, question and answer (Esteftaat and Opinions), a collaborative effort of Seyyed Mostafa damad, Mohammad Madani Bajestani and Sayyed Hassan vahdati Bashiri, Tehran, capital of Islamic sciences publishing, No. 1


20. Katuzian, Naser, 1371, General rules of contracts, Second Edition, Tehran Enteshar publication, vol. 3, p. 601.


21. Katouzian, N., 1378, Civil Code in the current legal order, Dadgostar publishing, Third Edition.


22. Katouzian, N., 1388, property and ownership, Tehran, Mizan pub, print twenty-ninth.


23. Vahdani Nia, Mohammad Amin, Challenges in the Time property, Ganoon monthly, No. 92


24. Honari Amir, 1389, Property when civil rights laws in Iran, Tehran, Jangal printing, 1st edt.