تحلیلی بر نقش محور دوم دستور کار 21 در توسعه حقوق محیط زیست در ایران
محورهای موضوعی : توسعه پایدارفرهاد دبیری 1 , سید عباس پورهاشمی 2 , فرناز سعید ارشادی 3
1 - عضو هیأت علمی دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران.
2 - استادیار دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران.
3 - کارشناس ارشد حقوق محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران.
کلید واژه: دستور کار 21, توسعه پایدار, حقوق محیط زیست,
چکیده مقاله :
همپای تلاش های بین المللی برای توجه بیشتر به ظرفیت زمین و پاسداری بهتر از منابع آن که مبنای توسعه پایدار است، جمهوری اسلامی ایران نیز می کوشد سهم خود را از این تلاش ادا کند. اقداماتی همچون تاسیس کمیته ملی توسعه پایدار در پی اجلاس ریو، درج ملاحظات زیست محیطی در قوانین پنج ساله توسعه کشور و اجرای طرح هایی با همکاری نهادهای بین المللی در راستای حفاظت از محیط زیست، شاهد این ادعا است. با وجود تمامی اقداماتی که در زمینه های مختلف برای دست یابی به اهداف دستور کار 21 و نیل به توسعه پایدار انجام گرفته است، می توان اظهار داشت که همچنان کمبودها و نواقصی در عرصه های مختلف به خصوص در سیاست ها و قوانین و مقررات وجود دارد. بنابراین با توجه به کمبودهای موجود و همچنین با در نظر گرفتن اولویت ها و ضرورت هایی که شرایط کشور ایجاب می نماید، می توان پیشنهادهایی ارایه داد. از جمله استفاده از ابزارهای مدیریتی، ابزارهای حقوقی و اقتصادی به عنوان وسیله ای برای برنامه ریزی و نظارت، ترویج اشتراک مساعی مردمی و آموزش زیست محیطی به منظور حفاظت از منابع توسعه پایدار در ایران، حضور فعال در همکاری های منطقه ای و بین المللی زیست محیطی و نیز تدوین و اجرای دستور کارهای 21 محلی در کشور راهکارهایی است که برای دست یابی به اهداف دستور کار 21 و نیل به توسعه پایدار می توان پیشنهاد نمود.
Equal to international efforts for more attention to the capacity of the earth and preservation of the resources which is the best of sustainable development، Islamic Republic of Iran try to pay its proportion of these efforts too. Emprises like establishing national committee of the sustainable development due to the Rio De Janeiro summit، interpolating the environmental consideration in the Laws of Economic، Social and Cultural Development Plans، and performing projects with cooperation of international towards preserving environment proofs these claims. Despite of accomplishing all these emprises in different fields for achieving goals of the agenda 21 and approaching sustainable development we could state that there still are some shortages and incompetency in different fields specially in politics and laws. So considering the available incompetency and also preferences and necessities which is caused by the circumstances of the country، we could present some proposals such as utilizing management implements alike logical and economical tools as means of planning and management، promoting public co-operations and training environment to preserve of resources for sustainable development in Iran، active attendance in local and international environment co-operations and also codify and implement local agenda 21 that they are challenging for achieving the goals of the agenda 21 and approaching sustainable development.