بهمنظور بررسی تأثیر فرسودگی بذر، تراکم کاشت و مصرف کود نیتروژن بر صفات کمی و کیفی گندم، آزمایشی در شهرستان گرگان استان گلستان به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک کامل تصادفی با 4 تکرار در سال زراعی 95-1394 انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل مصرف نیتروژن در 3 سطح مقدار توصیه چکیده کامل
بهمنظور بررسی تأثیر فرسودگی بذر، تراکم کاشت و مصرف کود نیتروژن بر صفات کمی و کیفی گندم، آزمایشی در شهرستان گرگان استان گلستان به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک کامل تصادفی با 4 تکرار در سال زراعی 95-1394 انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل مصرف نیتروژن در 3 سطح مقدار توصیه شده، 15 و 30 درصد بیشتر از مقدار توصیه شده (بهترتیب 125، 75/143 و 5/162 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و تراکم کاشت در دو سطح 350 و 420 بوته در مترمربع که در کرتهای اصلی قرار داشتند و کیفیت بذر در 4 سطح شاهد، 15، 30 و 45 ساعت فرسودگی تسریع شده در کرتهای فرعی بود. عملکرد دانه، عملکرد پروتئین و نشاسته تحت اثر سهگانه فرسودگی بذر، تراکم کاشت و کود نیتروژن معنیدار شدند. با افزایش سطوح فرسودگی دانه، کاهش معنیدار آماری در همه صفات مورد مطالعه (به غیر از درصد پروتئین و درصد نیتروژن دانه) مشاهده شد. کاربرد کود نیتروژن 30 درصد بیشتر از مقدار توصیه شده، و همچنین تراکم کاشت 420 بوته در مترمربع باعث افزایش معنیدار درصد پروتئین و درصد نیتروژن دانه شدند. بالاترین میانگین عملکرد پروتئین در ترکیب تیماری 350 بوته مترمربع در سطح فرسودگی 30 ساعت و سطوح کود نیتروژن 15 درصد بیشتر از مقدار توصیه شده و همچنین در ترکیب تیماری 420 بوته در مترمربع در سطح فرسودگی 45 ساعت و سطح کود نیتروژن 30 درصد بیشتر از مقدار توصیه شده بدست آمد. به طور کلی فرسودگی بذر باعث کاهش صفات کمی و کیفی گردید ولی کاربرد کود نیتروژن بیشتر با بهبود صفات کیفی، میزان افت کیفیت را از این طریق بهبود بخشید.
پرونده مقاله
برای تعیین نیاز آبی ارقام گیاه آفتابگردان آزمایشی در سال 1394 و 1395 با استفاده از طرح اسپیلیتپلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار در ایستگاه زراعی اردستان اصفهان اجرا گردید. تیمارهای مورد بررسی عبارت بودند از: 3 رژیم آبیاری D1، D2 و D3 بهترتیب آبیاری پس ا چکیده کامل
برای تعیین نیاز آبی ارقام گیاه آفتابگردان آزمایشی در سال 1394 و 1395 با استفاده از طرح اسپیلیتپلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار در ایستگاه زراعی اردستان اصفهان اجرا گردید. تیمارهای مورد بررسی عبارت بودند از: 3 رژیم آبیاری D1، D2 و D3 بهترتیب آبیاری پس از 60، 120 و 180 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A و پنج رقم ارقام آفتابگردان آذرگل، پروگرس، گابور،هایسان 25 وهایسان 36. نتایج نشان داد که در شرایط بدون تنش و تنش ملایم، ارقام آذرگل و پروگرس دارای بیشترین میزان دوره پرشدن دانه، وزن هزار دانه، قطر ساقه و قطر طبق بودند. در شرایط تنش کمبود آب شدید ارقام پروگرس و گابور برتری محسوسی داشتند به طوری که رقم پروگرس بیشترین میزان دوره پرشدن دانه، وزن هزار دانه، قطر ساقه و رقم گابور بیشترین میزان غنچه دهی، گلدهی و قطر ساقه را داشتند. در بررسی خصوصیات فیزیولوژیک در شرایط بدون تنش و تنش ملایم مشاهده شد که در ارقام پروگرس و گابور میزان کلروفیل a، b، کاروتنوئیدها، کلروفیل کل و فتوسنتز خالص در مقایسه با سایر ارقام افزایش معنی داری داشت. در شرایط تنش شدید نیز ارقام پروگرس و گابور در محتوای کلروفیل a، b و کلروفیل کل بر دیگر ارقام مورد بررسی برتری داشتند. در بررسی محتوای پرولین برگی نتایج نشـان داد که با افزایش شدت تنش محتوای پرولین برگی بهصورت معنی داری افزایش یافت. در بین ارقام مورد بررسی در شرایط تنش شدید، محتوای پرولین برگی در ارقام پروگرس و گابور نسبت به سایر ارقام افزایش معنیداری داشت. نتایج این پژوهش نشان داد که ارقام آذرگل، گابور و پروگرس تحمل بیشتری نسبت به تنش کم آبی در مقایسه با ارقامهایسان 25 وهایسان 36 دارد.
پرونده مقاله
این آزمایش با هدف ارزیابی نظامهای کاشت ارقام محلی برنج در مزرعههای پژوهشی واقع در شهرستانهای نکا، ساری و بابل طی سالهای 1396 و 1397 اجرا شد. آنالیز دادهها بر اساس آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با دو عامل انجام شد که در آن نظامهای کاشت پرنها چکیده کامل
این آزمایش با هدف ارزیابی نظامهای کاشت ارقام محلی برنج در مزرعههای پژوهشی واقع در شهرستانهای نکا، ساری و بابل طی سالهای 1396 و 1397 اجرا شد. آنالیز دادهها بر اساس آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با دو عامل انجام شد که در آن نظامهای کاشت پرنهاده، رایج منطقه، در حال گذار به ارگانیک، ارگانیک و کمنهاده بهعنوان عامل اول و ارقام سنگ طارم، طارم محلی و طارم هاشمی برنج بهعنوان عامل دوم بودند. نتایج نشان داد بیشترین میانگین تعداد خوشه برنج در متر مربع در هر دو سال متعلق به نظام کاشت پرنهاده بود. بالاترین شاخص خوابیدگی میانگره چهارم در تیمار نظام کاشت پرنهاده و رایج برای رقم سنگ طارم حاصل گردید. بیشترین عملکرد شلتوک در هر دو سال در نظامهای کاشت پرنهاده و رایج تولید شد. حداکثر میزان جذب فسفر دانه، شاخص برداشت نیتروژن، شاخص برداشت پتاسیم و قوام ژل در نظامهای کاشت پرنهاده و رایج بدست آمد. بیشترین کارایی تبدیل دانه در سال اول متعلق به نظام کاشت رایج (83/72 درصد) و در سال دوم متعلق به نظام کاشت در حال گذار به ارگانیک (75 درصد) بود. مقدار دمای ژلاتینه شدن دانههای برنج در هر دو سال در نظام کاشت رایج حداکثر و در نظامهای کاشت کمنهاده و ارگانیک حداقل بود. با توجه به یافتهها، میتوان بیان کرد نظامهای کاشت پرنهاده و رایج منجر به افزایش عملکرد کمی و نظامهای کاشت در حال گذار و ارگانیک منجر به افزایش جذب عناصر و بهبود صفات مرتبط با پخت دانه ارقام برنج شدند که رقم سنگ طارم نسبت به دو رقم دیگر برتر بود.
پرونده مقاله
به منظور بررسی اثر نیتروژن و گوگرد بر عملکرد کمی و کیفی کلزا، آزمایشی به صورت فاکتوریل سه عاملی در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی شصت کلاته گرگان در سال 1397 انجام شد. فاکتور اول شامل چهار مقدار کود نیتروژن 25، 50، 75 و 100 کیلوگرم نیتر چکیده کامل
به منظور بررسی اثر نیتروژن و گوگرد بر عملکرد کمی و کیفی کلزا، آزمایشی به صورت فاکتوریل سه عاملی در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی شصت کلاته گرگان در سال 1397 انجام شد. فاکتور اول شامل چهار مقدار کود نیتروژن 25، 50، 75 و 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار (از منبع اوره)، فاکتور دوم شامل دو مقدار کود گوگرد به مقادیر صفر (شاهد) و 200 کیلوگرم در هکتار و فاکتور سوم شامل دو رقم هیبرید کلزای بهاره هایولا 50 و آرجیاس 003 بودند. نتایج بررسی نشان داد که عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد خورجین در مترمربع، تعداد دانه در خورجین، درصد پروتئین و درصد روغن تحت تأثیر رقم، نیتروژن و گوگرد قرار گرفت. مقایسه میانگین اثرات متقابل نیتروژن و رقم نشان داد که عملکرد بیولوژیک (8360 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد دانه (6/275 گرم در مترمربع)، وزن هزار دانه (1/4 گرم)، تعداد خورجین در مترمربع (43/5232)، تعداد دانه در خورجین (64/31)، پروتئین دانه (32/24 درصد)، قند محلول (35/33 میکرومول بر گرم) و کلروفیل کل (38/1 میلی گرم بر گرم) در سطح 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و رقم هیبرید هایولا 50 و بیشترین روغن دانه (65/41 درصد) در سطح 75 کیلوگرم نیتروژن و رقم هیبرید هایولا 50 مشاهده شد. هم-چنین مقایسه میانگین حاصل از اثر متقابل گوگرد و رقم نشان داد که بیشترین میزان تعداد شاخه جانبی (8/6)، تعداد خورجین در مترمربع (63/4345)، تعداد دانه در خورجین (43/30)یلی گرم بر گرم) در تیمار 200 کیلوگرم گوگرد و رقم هیبرید هایولا 50 بدست آمد. به نظر میرسد که رقم هیبرید هایولا 50 توانایی جذب و انتقال نیتروژن و گوگرد بهتری داشته و به همین دلیل عملکرد بیش-تری تولید نمود.
پرونده مقاله