مدل ساختاری پیش بینی اهمال کاری تحصیلی براساس سبک های شناختی تنظیم هیجان و خطاها ی شناختی با نقش میانجی خودناتوان سازی در دانش آموزان
محورهای موضوعی : روان شناسیمریم صادقی ملکی 1 * , علیرضا ملازااده 2
1 - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیکی،تهران، ایران
2 - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آشتیان، آشتیان، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف تعیین برازش مدل ساختاری پیش‌بینی اهمال‌کاری تحصیلی بر اساس سبک‌های شناختی تنظیم هیجان و خطاهای شناختی با نقش میانجی خودناتوان‌سازی در دانش‌آموزان انجام پذیرفت. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و در زمره تحقیقات توصیفی و همبستگی (تحلیل مدل‌یابی معادلات ساختاری) بود. در پژوهش حاضر جامعه آماری کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر دبیرستان (متوسطه دوم) منطقه 7 و 8 شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 به تعداد 8522 نفر بود. حجم نمونه به تعداد 250 دانش‌آموز بود که با روش نمونه‌گیری غیرتصادفی و در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های خودناتوان‌سازی جونز و رودوالت (1982)، سبک‌های تنظیم شناختی هیجان گراس و جان (2003)، تحریف شناختی عبداله زاده و سالار (1389) و اهمال‌کاری تحصیلی تاکمن (1991) استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها توسط آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر انجام شد. نتایج نشان داد سبک‌های شناختی تنظیم هیجان بر اهمال‌کاری تحصیلی در دانش‌آموزان اثر مستقیم دارد. خطاهای شناختی بر اهمال‌کاری تحصیلی در دانش‌آموزان اثر مستقیم دارد. خودناتوان‌سازی بر اهمال‌کاری تحصیلی در دانش‌آموزان اثر مستقیم دارد. خطاهای شناختی بر اهمال‌کاری با نقش میانجی خودناتوان‌سازی در دانش‌آموزان اثر غیرمستقیم دارد. سبک‌های شناختی تنظیم هیجان بر اهمال‌کاری با نقش میانجی خودناتوان‌سازی در دانش‌آموزان اثر غیرمستقیم دارد.
The aim of this study was to determine the fit of the structural model of predicting academic procrastination based on cognitive styles of emotion regulation and cognitive errors with the mediating role of self-disability in students. The present study was an applied type of descriptive and correlational research (structural equation modeling analysis). In the present study, the statistical population of all male and female high school students (secondary school) in districts 7 and 8 of Tehran in the academic year 2021-2022 was 8522 people. The sample size was 250 students who were selected by non-random and available sampling method. Jones & Rhodewalt's Self-handicapping scale (1982), Gross & John's Cognitive emotion regulation styles questionnaire (2003), Abdollahzadeh and Salar's cognitive distortion questionnaire (2010) and Tuckman's academic procrastination scale (1991) were used to collect data. Data were analyzed by Pearson correlation coefficient test and path analysis. The results showed that cognitive emotion regulation styles have a direct effect on academic procrastination in students. Cognitive errors have a direct effect on academic procrastination in students. Self-disability has a direct effect on academic procrastination in students. Cognitive errors have an indirect effect on procrastination with the mediating role of self-disability in students. Cognitive emotion regulation styles have an indirect effect on procrastination with the mediating role of self-disability in students.