حدیث عشق در دیوان ابن فارض و ملای جزیری
محورهای موضوعی : زبان و ادب فارسی
احمد شریعت پناه
1
,
ناصر حسینی(نویسندۀ مسئول)
2
,
اردشیر صدرالدینی
3
1 - دانشجوی زبان و ادبیات عربی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مهاباد، ایران
2 - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مهاباد، ایران
3 - گروه آموزشی زبان و ادبیات عرب
کلید واژه: عشق, عرفان, ابن فارض, فناء, ملای جزیری,
چکیده مقاله :
از مهمترین پژوهشهای تاریخ ادبیات و موضوعات ادبی در جهان، بررسی و پژوهش در باب (عشق و محبت) است که تقریباً هیچ ادبیاتی در جهان خالی از این مضمون نبوده و نیست چه عشق مجازی باشد و چه عشق حقیقی. دو شاعر عرب (سلطان العاشقین) ابن فارض و کُرد (سلطان المشتاقین) ملای جزیری درزمینهٔ مضامین عشقی سرآمد قرون خود بودند ضمن اینکه نام آنان در حوزه عرفان و تصوف نیز در کنار نام کسانی چون شیخ اشراق سهروردی، ابن عربی، صدرالدین قونوی، مولوی بلخی، مولانا خالد شهر زوری، پیوسته جای می گیرد و آثار منظوم و منثور آنان در حلقههای صوفیه نیز تدریس میشده است. آثار منظوم این دو شاعر عارف آکنده از مفاهیم و اصطلاحات عرفان نظری است همچون: اتحاد، فنا، بقا، وجد، فرق و جمع، فقر، عشق، حُبّ و دهها اصطلاح دیگر که با توانایی ویژهای در قالب قصاید و غزل به شیوه تمثیل و تعابیر شاعرانه بسط و گسترشیافته است. این دو شاعر عارف مانندگیهای فراوانی به هم دارند ازجمله در حوزه آموزه های عشق و محبت همچو سوختن براثر عشق، جوانمردان عاشق، بلای هجران، توصیف زیبایی محبوب، تجلی و؛ که نشان میدهد مبانی و مبادی عرفان در هر جا ظهور و بروز نماید از حیث محتوا به هم مانند هستند. در این جستار تلاش شده که نمونههای شعری این دو شاعر برجسته تاریخ ادبیات عرب و کُرد مقایسه و موردبررسی و پژوهش قرار گیرد