مشارکت خانواده در سیاست‌گذاری تربیتی؛ شناسایی عوامل مداخله‌گر
محورهای موضوعی : مطالعات رفتاری در مدیریتمحدثه فدایی 1 , محمود مهرمحمدی 2 * , سیدرضا صالحی امیری 3 , محمد مهدی ذوالفقارزاده 4
1 - دانشجوی دکتری مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی ، واحد علوم و تحقیقات ،دانشگاه آزاداسلامی ،تهران،ایران
2 - استاد ،گروه تعلیم وتربیت،دانشکده علوم انسانی ،دانشگاه تربیت مدرس تهران ، استاد مدعو واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ،ایران
3 - دانشیار ،گروه مدیریت فرهنگی ،دانشکده مدیریت واقتصاد ،واحد علوم وتحقیقات ،دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران ،ایران
4 - استادیار ،گروه مدیریت دولتی ،دانشکده مدیریت ،دانشگاه تهران ،تهران ،ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
مقاله حاضر درصدد شناسایی عوامل مداخله‌گر و اثرگذار بر مشارکت نهاد خانواده در سیاست‌گذاری‌های تربیتی در کشور، با استفاده از روش کیفی داده‌بنیاد مبتنی بر ابزار مصاحبه بوده است. جامعه هدف پژوهش، خبرگان و متخصصان در حوزه سیاست‌گذاری تربیتی و نیز خانواده (مشتمل بر مدیران حوزه آموزش‌وپرورش و نیز اساتید و مطلعین دانشگاهی در حوزه سیاست‌گذاری و خانواده) بوده‌اند که از میان آن‌ها 15 نفر با روش اشباع نظری و به شکل نمونه‌گیری هدفمند و گلوله‌برفی انتخاب شدند. یافته‌های این مطالعه مبیّن آن است که عواملی مداخله‌گر متعددی در بروز پدیده سیاست‌گذاری تربیتی مشارکتی (با مشارکت خانواده) دخیل بوده‌اند که می‌توان آن‌ها را در دو دسته کلی مشتمل بر علل و عوامل تسهیل‌گر امر مشارکت و نیز علل و عوامل محدودگر امر مشارکت دسته‌بندی نمود؛ امّا سهم و میزان اثرگذاری علل و عوامل تسهیل‌گر، به نسبت علل و عوامل محدودگر، قابل توجه بوده و فراوانی زیرمقوله‌های بیشتری را به خود اختصاص داده است؛ به‌طوریکه مصاحبه‌شوندگان، عواملی چون: بازتعریف نقش ذینفعان در تعلیم و تربیت، تحولات ساختاری – تشکیلاتی نظام تربیتی، هم‌راستایی خانواده و نظام تربیتی و نیز تصویب قوانین و مقررات مشارکت‌پذیری را به مثابه عوامل تسهیل‌گر، در مشارکت – هر چه بیشتر- نهاد خانواده در سیاست‌گذاری تربیتی دخیل دانسته و در عین حال، اذعان نموده‌اند که برخی موانع و کاستی‌هایی در حوزه‌های خانوادگی، فرهنگی، سیاسی و مدیریتی، با ایجاد محدودیت‌هایی، روند مشارکت خانواده در سیاست‌گذاری تربیتی را با مشکل مواجه نموده است که از آن جمله می‌توان به عدم توانمندی خانواده‌ها برای نقش‌آفرینی در سیاست‌گذاری تربیتی، عدم آشنایی و آگاهی والدین از سیاست‌ها، اهداف و برنامه‌های تربیتی، نگاه از بالا به پایین مسئولان به نظام تربیتی، ناکارآمدی سازوکارهای موجود در ایجاد تعامل بین خانواده و نظام تربیتی، عدم تمایل مسئولان و تصمیم‌گیرندگان به تفویض اختیار و تقسیم قدرت در سیاست‌گذاری تربیتی و.. اشاره نمود.
The present paper seeks to identify the interventional factors and influencing the participation of family institution in educational policies in the country, using the Quality of Database, based on the 'interview' tool. The research community of the research, experts and specialists in the field of educational policy and family (including educators in the field of education, as well as professors and professors in the field of policy and family), were among them 15 people with theoretical saturation and targeted sampling and bullet Snow were selected. The findings of this study indicate that there are many interventional factors in the ongoing phenomenon of 'participatory educational policy (with family participation) Restricted factors categorized '; But the contribution and effectiveness of 'causes and factors facilitator of participation' are significant, in proportion to 'causes and limiting factors', and the abundance of below has more categories; As interviewees, factors such as: redefining the role of stakeholders in education, structural developments - the organizational system of educational system, family alignment and educational system, as well as the approval of the rules and regulations of participation as factors facilitating, in contributing - the more family institution in educational policy It is involved, and at the same time, they acknowledged that some barriers and shortcomings in family, cultural, political and managerial areas, by creating constraints, has faced a family participation process in educational policy, including the lack of families for the Investigative role in educational policy, non-acquaintance and knowledge of policies, goals and educational programs, look at the top-down authorities to the educational system, inefficiency of the mechanisms in establishing interaction between family and educational system, the unwillingness of authorities and decision makers to delegate and divide Power in educational policy and Etc.