بارزترین خصوصیات ادبی دیوان «نرمه‌واران» اثر جلیل آهنگرنژاد

محورهای موضوعی : زبان، گویش ها و ادبیات کردی و لکی

مسعود باوان پوری ^{1 *} , وحید سجادی فر ² , سکینه آزادی ³

1 - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی و عضو باشگاه پژوهشگران جوان، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلام‌آباد غرب.
2 - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، واحد البرز.
3 - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ایلام.

تاریخ دریافت : 1394/06/25 تاریخ پذیرش : 1394/12/12 تاریخ انتشار : 1395/03/01

کلید واژه: شعر کردی, کردی جنوبی, جلیل آهنگرنژاد, نرمه‌واران,

چکیده مقاله :

جلیل آهنگرنژاد، شاعری از گیلانغرب است که شعرش بازتابی از محیط و طبیعت کوهستانی و زیبای منطقۀ وی است. شاعر در دیوان نرمه واران از عناصر طبیعت مانند: بهار (وه هار)، گنجشک (ملوچگ) و ... بهره گرفته است. وی به خوبی از رنگ‌ها بویژه کال (سبز کمرنگ) در شعر خویش استفاده کرده است. تشخیص، حسامیزی و تکرار در شعر وی بسامد درخور توجهی دارد. شاعر در زمینۀ هنجارگریزی واژگانی و استفاده از کلمات قدیمی که رونق پیشین را از دست داده اند، کوشیده است. مقالۀ حاضر بر آن است با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی و تبیین کاربرد این عناصر در دیوان نرمه واران بپردازد.

چکیده انگلیسی:

JalilAhangar nezhad, is a poet from Gilan Gharb city, that hispoetry is a reflection of the environment and Themountainous and beautiful nature area.Poet in his book used elements of nature,such as spring, birds and…. He has used colors well, especially “kāl” (pale green) in his poetry. Personification, Combining the senses and repetition in his poetry hasconsiderable frequency. He insists to use old words:those terms of vocabulary which lost the previous boom. This article isbased on using descriptive and analytical methods to assess and explain the useof these elements in the book “Narme‌Varan