بدون شک با افزایش جمعیت جهان، تأمین امنیت غذایی به یکی از جدیترین چالشهای جوامع بشری تبدیل شده است. بنابراین ضرورت بازنگری دقیق این موضوع و رفع تنگناها جز با اتکاء به مبانی علمی و بومی سازی فناوریهای نوین امکانپذیر نخواهد بود. ارائه راهکارهای مدیریتی نظیر استفاده از فناوری هسته ای از جمله مواردی هستند که توجه به آن ها در جهت تأمین امنیت غذایی در آینده ضروری می باشد. این مطالعه کاربردی، یک مطالعه کیفی از نوع پدیدارشناسی بوده و با هدف شناسایی روش های مناسب فناوری هسته ای در بهبود امنیت غذایی و موانع بکارگیری حاصل از آن، انجام گردید. در این پژوهش 11 نفر از اعضای هیأت علمی دانشکده ها و پژوهشکده های کشاورزی با استفاده از تکنیک گلوله برفی شناسائی و و مورد پرسش قرارگرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات تکنیک بحث متمرکز گروهی بود. تجزیه و تحلیل داده های کیفی با استفاده از نرم افزار MAXQDA انجام گرفت. نتایج نشان داد که از دیدگاه اعضای هیأت علمی و کارشناسان کشاورزی از لحاظ روش کار، روش پرتوتابی و از لحاظ موانع، موانع آموزشی از ضریب اهمیت بیشتری برخوردار بود. بر اساس این نتایج، ضروری است تحقیقات کاربردی و برنامه های اجرایی در درازمدت در راستای این ابعاد از فناوری هسته ای صورت گیرد. پرونده مقاله