شناخت سرشت واقعی انسان و جایگاه او در نظام هستی از محوری‌ ترین و پیچیده‌ ترین مسائل اندیشۀ بشر است. فروم یک اومانیست که دارای اندیشه ‌های اگزیستانسیالیستی است. وی با بررسی منش و طبع انسان هنجارهای اخلاقی را که بر کیفیّت ذاتی انسان استوار بوده شرح می ‌دهد و تخلّف از این هنجارها را سبب ناباروری و پریشانی می داند، امّا معتقد است اگر انسان با محوریّت خردِ خود، آزادی، تجربه و اعتماد به خود و به دور از تأیید و ایمان به منبعی غیر از خود در راستای اهداف خود حرکت کند به باروری، شادکامی و سعادت دست می‌ یابد. این پژوهش بر پایۀ روش تحلیلی- توصیفی درصدد یافتن پاسخ به این سوال است که آیا اندیشۀ اومانیسمی- اگزیستانسیالیستی در رویکرد روان شناختی اریک فروم در اشعار بهبهانی وجود دارد؟ یافته ‌های پژوهش نشان می ‌دهد اگر چه بهبهانی به اندیشه ‌های فلسفی در دیوانش نپرداخته است، امّا با توجّه به علاقۀ وی به مضامین اجتماعی، سیاسی، انسانی و احساسی در اشعارش نشانه‌ هایی از مؤلّفه‌های رویکرد اگزیستانسالیستی (خداباورانه) وجود دارد. پرونده مقاله