هدف تحقیق حاضر تبیین شرایط زمینه‌ای در راستای توسعه کارآفرینی اجتماعی در دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی ایران بود. این پژوهش جزء پژوهش‌های کیفی است و با استفاده از رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد انجام شد. جامعه پژوهش شامل صاحب‌نظران حوزه کارآفرینی اجتماعی در آموزش عالی ایران بودند که مجموعا 24 نفر بر اساس اصل اشباع نظری با روش نمونه‌گیری هدفمند به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌ها با روش مصاحبه نیمه‌ساختاریافته گرد‌آوری شد. روایی داده‌ها با روش روایی درونی و روایی بیرونی و پایایی داده‌ها و یافته‌ها با روش‌های همکار پژوهشی و ناظر بیرونی تایید شد. داده‌ها در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که عواملی مانند استعدادهای بالقوه با زیرمقوله‌های صلاحیت‌های شخصی و صلاحیت‌های گروهی، خط‌مشی‌های عمومی با زیرمقوله‌های رسمی‌سازی‌ها و رویه‌های کارآفرینان و سرمایه‌گذاری مادی و معنوی با زیرمقوله‌های سرمایه‌های اجتماعی و سرمایه‌های مالی به‌عنوان عوامل زمینه‌ای توسعه کارآفرینی اجتماعی در آموزش عالی شناسایی شدند. در نهایت، مولفه‌ها و عناصر شناسایی شده جهت کاربرد در الگوی نهایی توسعه کارآفرینی اجتماعی بکار برده شد. پرونده مقاله

تدوین مدل مفهومی دانشگاه مستقل بر اساس دانشگاه‌های کشورهای پیشرو می‌تواند نقش موثری در ارتقای دانشگاه داشته باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر تدوین مدل مفهومی دانشگاه مستقل بر اساس مطالعه دانشگاه‌های کشورهای پیشرفته بود. این پژوهش جزء پژوهش‌های کیفی است که با روش تحلیل مضمون انجام شد. برای انجام این پژوهش ابتدا مضامین دانشگاه مستقل با استفاده از روش تحلیل مضمون و بر اساس حوزه پژوهش از میان 52 مقاله از پایگاه‌های علمی مختلف بین سال‌های 2000 تا 2018 شناسایی شد. سپس مضامین استخراج‌شده دانشگاه مستقل در مطالعه دانشگاه‌های کشورهای پیشرفته با مضامین سازمان‌دهنده در حوزه‌های هشت‌گانه شامل استقلال سازمانی، استقلال علمی، استقلال نیروی انسانی، استقلال مالی، پاسخگویی، بین‌المللی‌سازی، آزادی علمی و هیات امنایی شناسایی شدند. بنابراین مدیران، مسئولان و دست‌اندرکاران دانشگاه‌های کشور باید برای بهبود وضعیت کمی و کیفی دانشگاه‌ها و رشد و ارتقای آموزش عالی به نقش همزمان همه حوزه‌های هشت‌گانه توجه کرده و بر اساس آنها برنامه‌هایی طراحی، تدوین و اجرا کنند. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی رفتار اثربخش مدیران دانشگاه فرهنگیان به منظور ارتقای مدیریت در این دانشگاه بود. روش مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا ترکیبی (کمی و کیفی) بود. جامعه پژوهش در بخش کیفی منابع، اسناد، کتب و مقالات بین سال‌های 1951 تا 2017 و در بخش کمی مدیران و معاونان دانشگاه فرهنگیان ایران در سال تحصیلی 97-1396 بودند که با روش تمام شماری کل آنان (246 نفر) به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌ها با بررسی متون و پرسشنامه محقق‌ساخته رفتار اثربخش مدیران (133 گویه‌ای) جمع‌آوری شدند. روایی صوری و محتوایی با نظر متخصصان تایید و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ 88/0 محاسبه شد. داده‌ها با روش‌های تحلیل محتوا، تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل مسیر تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که رفتار اثربخش مدیران شامل ده مولفه الهام‌بخشی، تحول‌آفرینی، تفکر راهبردی، انگیزه خدمت، حمایت‌گری علمی – آموزشی، تفکر فرهنگی – تربیتی، روابط انسانی، توانمندسازی، توان اجرایی و اخلاق حرفه‌ای بود که به‌ترتیب با بار عاملی 79/0، 77/0، 73/0، 65/0، 60/0، 59/0، 56/0، 56/0، 55/0 و 46/0 بیشترین تاثیر را بر رفتار اثربخش مدیران دانشگاه فرهنگیان داشتند و برازش مدل خوب و مناسب بود. پرونده مقاله