هدف: بررسی اثربخشی آموزش ایماگوتراپی بر انعطاف پذیری شناختی و تنیدگی والدگری زوجین دارای فرزندان ۱۲-۷ سال ناشنوای شهر خرم آباد بود. روش: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زوجین دارای فرزند ناشنوای 7 تا 12 سال که دارای پرونده در مرکز بهزیستی شهر خرم‌آباد در سال ۱۴۰۰ بودند، تشکیل داد. از بین جامعه آماری تعداد ۳۰ نفر به‌صورت در دسترس انتخاب و در ادامه این تعداد آزمودنی به ‌صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. داده‌های پژوهش با استفاده از پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنای و ونادروال (۲۰۱۰) و پرسشنامه تنیدگی والدین بری و جونز (19۹۵) جمع‌‌آوری شد. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۲ ساعته تحت آموزش ایماگوتراپی قرار گرفتند. داده‌ها با تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تک‌متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده-های پژوهش نشان داد که آموزش ایماگوتراپی در افزایش انعطاف‌پذیری شناختی و کاهش تنیدگی والدگری زوجین موثر بوده است (۰۱/۰P<). نتایج این پژوهش حاکی از کاربرد مفید رویکرد آموزش ایماگوتراپی در بهبود انعطاف پذیری شناختی و کاهش تنیدگی والدگری زوجین دارای فرزندان ناشنوا بود. پرونده مقاله