این پژوهش با هدف تعیین تأثیر آموزش هوش هیجانی و مهارت‌های زندگی بر سازگاری زناشویی زوج‌های جوان اجرا شد. پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی سه‌گروهی (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و جامعۀ آماری شامل زوج‌های شرکت‌کننده در کارگاههای آموزشی یک فرهنگسرا بود. تعداد 60 نفر (20 نفر گروه آموزش هوش هیجانی، 20 نفر گروه آموزش مهارت‌های زندگی و20 نفر گروه گواه) به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و از طریق گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه قرار گرفتند. ابزارهای سنجش، شامل آزمون سازگاری زناشویی (اسپانیر، 1976) و پرسشنامۀ جمعیت‌شناختی محقق‌ساخته بود. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که آموزش مهارت‌های زندگی و هوش هیجانی تأثیر معناداری بر سازگاری زناشویی و مؤلفه‌های آن (رضایت دوتایی، توافق دوتایی، همبستگی دوتایی و بیان محبت‌آمیز) در زوج‌های جوان دارد (01/0P )، ولی در رضایت زناشویی و همبستگی دو نفری بین دو گروه آموزش مهارت‌های زندگی و آموزش هوش هیجانی تفاوت معناداری به‌دست آمد (01/0P < ) . پرونده مقاله