هدف اصلی پژوهشپیرامون ارزیابی تأثیر سرمایه اجتماعی بر گرایش به جرم (مقالات پژوهشی چاپ‌شده در فصلنامه معتبر علمی) است. روش پژوهش، فراتحلیل (نرم‌افزار کمی ترکیب اندازه اثر متغیرهای مستقل بر وابسته)، حجم نمونه 16 سند تحقیقی، واحد تحلیل مقالات در بازه زمانی بازه زمانی 1384 الی 1400 به روش نمونه‌گیری تعمدی (غیر احتمالی) است. پژوهش بعد از شناسایی مقدار ضریب همبستگی، حجم نمونه و سطح معنی‌داری (به‌شرط معنی‌داری)، سال و نویسندگان تحقیق، آن‌ها را وارد برنامه cma2 کرده نموده است. نتایج نشان می‌دهد که سرمایه اجتماعی با گرایش به جرم رابطه معکوس و معنی‌داری دارد. مؤلفه‌های سرمایه اجتماعی نشان می‌دهد که اعتماد اجتماعی با مقدار 49 درصد؛ تعلق مذهبی (33 درصد)؛ حمایت اجتماعی (36 درصد) بالاترین تأثیر؛ انسجام اجتماعی (29 درصد)؛ مشارکت محلی (23 درصد) اثری متوسط و تعلق محیطی با مقدار 19 درصد کمترین تأثیر را داشته است. نتایج فوق نشان می‌دهد که درمجموع 16 پژوهشفوق، توانسته‌اند 0.37 (تصادفی) از تغییرات گرایش به جرم را از طریق سرمایه اجتماعی تبیین کنند، به‌اندازه یک‌میزان تغییر در میزان سرمایه اجتماعی، 3 دهم تغییرات در میزان گرایش به جرم رخ می‌دهد و با افزایش آن، احتمال ارتکاب جرم در بین گروه‌های موردبررسی کاهش می‌یابد. گرایش به جرم در بین دانش‌آموزان (0.586) بیش از همه گروه‌ها متأثر از میزان سرمایه اجتماعی است. گرایش به جرم در بین مردان (0.39)، بیش از زنان (33 درصد) است و به لحاظ فیزیکی؛ جسمانی و روانی مردان تمایل بیشتری به ارتکاب جرم در مقایسه با زنان دارند. بین سطح توسعه استان و گرایش به جرم رابطه معنی داری وجود دارد و مقدار آن برابر با 11 درصد است. در این میان میزان گرایش به جرم در استانهای توسعه یافته (30 درصد) بیشتر و در حال توسعه (21 درصد) متوسط و کم توسعه (14 درصد) کمتر است. پرونده مقاله