پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و راه حل مدار بر بخشودگی و دلزدگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به اورژانس های اجتماعی خانواده شهر تهران در سال 1399 انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری است. جامعه آماری پژوهش را کلیه زوج های مراجعه کننده به اورژانس های اجتماعی خانواده شهر تهران تشکل دادند که از بین آنها، 45 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش زوج درمانی هیجان مدار به مدت 10 جلسه 60 دقیقه ای و گروه آزمایش راه حل مدار 10 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه بخشودگی بین فردی (احتشام زاده و همکاران، 1389) و دلزدگی زناشویی (ملاچ پاینز، 2005) بودند. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه در دو بخش توصیفی و استنباطی (تی مستقل و زوجی و تحلیل کوواریانس چند متغیری) انجام گرفت. نتایج نشان داد که هر دو درمان زوج درمانی و راه حل مدار بر بخشودگی و دلزدگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به اورژانس های اجتماعی خانواده موثر هستند. با این تفاوت که زوج درمانی هیجان مدار تأثیر بیشتری از روش راه حل محور بر بخشودگی و دلزدگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به اورژانس های اجتماعی خانواده دارند. با توجه به یافته ها می توان از دو رویکرد مشاوره گروهی هیجان مدار و راه حل مدار به عنوان رویکردهایی موثر، کم هزینه و کارآمد با قابلیت کاربرد وسیع در بهبود بخشودگی و ترمیم روابط زوجین دارای دلزدگی زناشویی، استفاده نمود. پرونده مقاله

هدف: درمان راه‎حل محور یکی از انواع رویکردهای درمان پست‌مدرن در حوزه خانواده و ازدواج است که یافتن راه‎حل به‎وسیله مراجع با همکاری درمانگر را مورد تأکید قرار می‎دهد. این پژوهش باهدف تعیین اثربخشی زوج‎درمانی راه‎حل محور بر بخشودگی، خودتنظیمی هیجانی و دل‌زدگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق انجام شد. روش‎: پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‎آزمون و پس‎آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی زوجین متقاضی طلاق مراجعه‎کننده به مرکز اورژانس اجتماعی شهر تهران در سال 1398 بود. با روش نمونه‎گیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و با شیوه تصادفی سازی در دو گروه آزمایش و گواه گمارش شدند. ابزارهای پژوهش شامل چک‌لیست اطلاعات جمعیت‎شناختی-فرم محقق ساخته، مقیاس دل‌زدگی زناشویی (پاینز، 1996)، مقیاس بخشودگی بین فردی (احتشام زاده و همکاران، 1389) و مقیاس تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2001) بود. گروه آزمایش 10 جلسه مداخله به‎صورت 3 جلسه در هفته به مدت 2 ساعت دریافت کردند اما گروه گواه مداخله‎ای دریافت نکردند. داده‎ها با روش‎های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، آزمون تی و تحلیل کوواریانس چند متغیری با SPSS/26 تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که زوج‎درمانی راه‎حل محور بر کاهش دل‌زدگی زناشویی گروه آزمایش در مرحله پس آزمون اثربخش بوده است (0/05>P). بین میانگین نمره بخشودگی و تنظیم شناختی هیجان آزمودنی های دو گروه نیز در مرحله پس آزمون تفاوت معنا‎دار بود (0/05>P). نتیجه‌گیری: زوج‎درمانی راه‎حل محور توانسته بر کاهش دل‌زدگی زناشویی و ارتقای مهارت بخشودگی و تنظیم هیجان زوجین مؤثر واقع گردد. پیشنهاد می‎شود مشاوران خانواده با بهره‎گیری از این روش درمانی به حل مشکلات زوجی و خانوادگی کمک نمایند. پرونده مقاله