هدف از انجام پژوهش، پیش‌بینی سبک‌های حل تعارض دانشجویان متأهل با استفاده از مؤلفه‌های فردگرایی ـ جمع‌گرایی در دانشگاه پیام نور واحد اصفهان است. روش پژوهش رابطه‌ای از نوع پیش‌بینی است. جامعۀ آماری همۀ دانشجویان متأهل دانشگاه پیام نور واحد اصفهان در سال تحصیلی 93ـ1392 بودند. نمونۀ انتخاب شده 150 نفر بود که به روش تصادفی در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های سبک‌های حل تعارض (رحیم، 1983) و فردگرایی / جمع‌گرایی (تریاندیس و همکاران، 1988) پاسخ دادند. داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل رگرسیون همزمان و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها نشان دادکه جمع‌گرایی افقی سبک یکپارچگی را پیش‌بینی می‌کند (01/0P<). همچنین فردگرایی افقی و عمودی سبک مسلط (01/0P<) و فردگرایی افقی و جمع‌گرایی عمودی سبک اجتنابی (05/0P<) را پیش‌بینی می‌کنند. پرونده مقاله

سقط جنین­درمانی نوعی از ختم بارداری است که جنبه درمانی دارد. اگرچه در اکثر نظام­های حقوقی اقدام به سقط جنین، عملی ممنوع شمرده می­شود. لکن، در مواردی استثنائاً سقط جنین را مجاز می­شمرند. از جمله مبانی تجویز آنها می­توان به قاعده تزاحم اشاره نمود. با توجه به این قاعده، امکان اسقاط جنین به جهت ناهنجاری جنین و حفظ حیات مادر قبل از ولوج روح در جنین بر اساس ماده واحده سقط درمانی میسر می­باشد، امّا مطابق این ماده واحده اسقاط جنین بعد از ولوج روح امکان­پذیر نیست. لکن مطابق تبصره ماده 718 ق.م.ا مصوب 1392 حتی بعد از ولوج روح برای حفظ حیات مادر می­توان جنین را سقط نمود. فقها، سقط جنین را  قبل از دمیده­شدن روح در جنین در موارد درمانی تجویز نموده­اند. عده­ای از فقها اعتقاد دارند، بعد از دمیده­شدن روح در جنین، زمانی که وجود جنین برای مادر خطر جانی دارد، می­توان چنین جنینی را سقط درمانی نمود. به نظر می­رسد، فقهایی که اعتقاد به سقط درمانی بعد از ولوج روح ندارند، چنانچه مبنای استدلال خویش را قاعده تزاحم اهم و مهم ـ قرار می­دادند، نتیجه­ای خلاف نظرشان می­گرفتند. به عبارتی قاعده مذکور مورد اتفاق نظر هر دو دسته فقها می­باشد و باید به دلالت قاعده عقلی دفع ضرر بیشتر، تئوری سقط درمانی بعد از ولوج روح را تقویت سپس، عینیت و حاکمیت بخشید.  پرونده مقاله