سیاست‌های طرح تفصیلی شهرسازی به مجموعه‌ای از استراتژی‌ها و قوانین مرتبط با برنامه‌ریزی و توسعه شهرها اشاره دارد. این سیاست‌ها برای بهبود کیفیت زندگی شهروندان، حفاظت از محیط زیست، افزایش بهره‌وری و ایجاد یک شهرباز مطلوب تدوین می‌شوند. بعلاوه این سیاست‌ها به عنوان راهنمایی برای برنامه‌ریزان و مسئولان شهری در تصمیم‌گیری در زمینه توسعه شهرها و مدیریت فضاهای شهری مورد استفاده قرار می‌گیرند. تحقیق و مشارکت مداوم با جامعه نیز جزء اصول اساسی در طراحی و اجرای این سیاست‌ها است. هدف این تحقیق سیاستگذاری کارآمدی طرح‌های تفصیلی با تأکید بر زیست پذیری است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و روش شناسی توصیفی - تحلیلی است. به منظور بررسی روایی محتوایی ابزار سنجش، پرسشنامه های مورد نظر در اختیار صاحبنظران و متخصصان امر در حوزه مورد نظر قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد متغیر ساختاری تنها متغیری بوده است که توانسته است تنها به صورت مستقیم بر کارآمدی و اثربخشی طرح تفصیلی تأثیر بگذارد. با توجه به نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون متغیر قانونی و اجرایی هم به صورت مستقیم و هم غیر مستقیم بر متغیر کارآمدی و اثربخشی طرح تفصیلی تأثیر گذاشته است. تأثیرات مستقیم و غیر مستقیم برای متغیر قانونی و اجرایی به ترتیب برابر با 429/0 و 201/0 است. پرونده مقاله

رشد و تحول سریع شهرها در قرن اخیر و به‌خصوص در چند دهه اخیر باعث رواج طرح های شهری برای موزون ساختن توسعه های شهری شد و کشورهای صنعتی و پیشرفته به‌عنوان اولین کشورها اقدام به طرح‌ریزی برای شهرهای خود نمودند. در ایران نیز رشد و توسعه شهری هر چند با تأخیر شروع شد اما در عمل در برگیرنده همان مشکلاتی است که شهرهای غربی با آن روبرو بودند. در واقع تحولات شهرسازی 200 سال اخیرجهان صنعتی و 100 سال گذشته ایران و کلان‌شهر تهران تفاوتی جز تفاوت زمان و مکان ندارد. مشکل اصلی هر دو تأخیر در ادراک ضرورت، واقعیات و خامی در تدبیرو اندیشه های شهرسازی است. هدف این پژوهش تحلیل و شناخت زیست‌پذیری مناطق شهری تهران می‌باشد. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی می‌باشد. همچنین برای شناسائی ابعاد گوناگون زیست‌پذیری در مناطق شهری تهران با استفاده از آخرین آمار و اطلاعات و ابزار پرسشنامه در قالب 11 مؤلفه و در میان 10 ناحیه منطقه یک تهران، موردمطالعه قرار گرفته و نتایج آن با بهره‌گیری از مدل تحلیل عاملی ارزیابی شده است. در این نوشتار ابتدا با استفاده از تحلیل عاملی اقدام به کاهش شاخص‌ها و استخراج مجموعه عوامل دخیل در میزان زیست‌پذیری پرداخته شده و پس از آن با استفاده از روش رتبه‌بندی امتیاز استاندارد شده، نواحی ده‌گانه منطقه یک تهران رتبه‌بندی شده‌اند. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد رتبه‌بندی نواحی منطقه یک تهران به ترتیب عبارت است از: ناحیه 1، ناحیه 10، ناحیه 5، ناحیه 4، ناحیه 8، ناحیه 7، ناحیه 6، ناحیه 3، ناحیه 2، ناحیه ۹. در این رتبه‌بندی ناحیه یک دارای بالاترین رتبه زیست‌پذیری و ناحیه نه به لحاظ زیست‌پذیری در وضعیت نامطلوبی قرار دارد. پرونده مقاله