به منظور ارزیابی اثر عملیات مختلف مدیریتی بر زمان رویش گاوپنبه، آزمایشی به صورت کرت‌های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در شرکت دشت ناز ساری در سال‌های 1395 و 1396 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی، دو سیستم خاک‌ورزی رایج و بدون خاک‌ورزی، سه مقدار بذرپاشی سویا (200، 300 و 400 هزار بذر در هکتار سویا) و سه دز مختلف علف‌کش ایمازاتاپیر (SL 10%) (صفر، 50 و 100 گرم ماده موثره در هکتار) بودند. رویش گاوپنبه به طور معنی‌داری به وسیله عملیات مدیریتی نظیر سیستم‌های خاک‌ورزی، مقادیر بذرپاشی سویا و دزهای ایمازاتاپیر تحت تاثیر قرار گرفت. سیستم بدون خاک‌ورزی، تراکم 400 هزار بذر در هکتار و دز 100 گرم ماده موثره در هکتار ایمازاتاپیر نه تنها منجر به پایین‌ترین تراکم گیاهچه گاوپنبه در متر مربع شدند بلکه زمان تاخیری طولانی تری برای رسیدن به 50 درصد رویش گیاهچه را ایجاد کردند، لذا منجر به فاز تاخیری طولانی‌‌تری از رویش گاوپنبه در ابتدای فصل رشد شدند. نتایج این مطالعه ممکن است به تکامل راهبردهای مدیریتی موثر برای این گونه کمک کند. پرونده مقاله

مدیریت علف های هرز یک عنصر اساسی در تولید موفق گیاه زراعی است. در سال های اخیر افزایش تصاعدی در جمعیت انسانی و تغییرات شدید در اقلیم و تکنیک‌های تولید، سیستم‌های تولید محصول را تشدید کرده و آلودگی علف‌های هرز را افزایش داده است. تکامل مقاومت به علف‌کش‌ها در تعداد زیادی از گونه‌های علف‌های هرز در سراسر جهان وضعیت را بیش از پیش تشدید کرده است. این شرایط نیازمند ابزارهای مدیریت پایدار علف های هرز است که می تواند به طور موثر برای دستیابی به عملکردهای مناسب گیاه زراعی بدون تأثیر منفی بر محیط و خدمات زیست بوم استفاده شود. برخی از روش‌های مرسوم کنترل علف‌های هرز، از جمله استفاده از اقدامات پیشگیرانه، خاک‌ورزی و کنترل مکانیکی، رقابت گیاه زراعی، پوشش خاک، تناوب های گیاه زراعی و تنوع محصول، هنوز موثر و سازگار با محیط‌زیست هستند. با توجه به ماهیت جوامع علف های هرز، هیچ تاکتیک واحدی (منفردی) برای مدیریت علف های هرز اثبات نشده است که "گلوله جادویی" برای از بین بردن مشکلات علف های هرز باشد، اما درک بهتر مکانیسم های اساسی که بر موفقیت یا شکست علف های هرز در زیست بوم های زراعی تأثیر می گذارند، بیشتر به نفع توسعه و اتخاذ سیستم های مدیریت پایدار علف های هرز برای محصولات کشاورزی خواهد بود. اگرچه روش‌های کنترل زراعی و فیزیکی علف‌های هرز مبتنی بر محیط زیست، پتانسیل زیادی برای مدیریت پایدار علف‌های هرز دارند، علف‌کش‌ها را نمی‌توان به طور کامل کنار گذاشت. در واقع علف کش ها می توانند ابزار موثری در بسته لوازم مدیریت تلفیقی علف های هرز باشند. با این حال راهبردهای مدیریت تلفیقی واقعی علف‌های هرز باید تعادلی بین گزینه‌های شیمیایی و غیرشیمیایی داشته باشد که می‌تواند به طور عاقلانه به منظور دستیابی به کنترل معقول علف‌های هرز مورد استفاده قرار گیرد. مدیریت پایدار علف های هرز یک هدف دست یافتنی است به شرطی که برای تنوع بخشیدن به مدیریت تلاش شود. در این مقاله رایج‌ترین راهبردهای مرسوم مدیریت علف‌های هرز سویا از منظر پایداری مورد بررسی قرار خواهند گرفت. پرونده مقاله

خواب بذر عبارت است از عدم جوانه زنی بذرهای زنده در یک دوره زمانی مشخص تحت شرایط بهینه برای جوانه زنی بذرهای غیرخفته و یکی از مکانیسم های اصلی مسئول برای حمله و تداوم علف های هرز در مزارع کشاورزی است. عوامل محیطی مانند رطوبت، دما و مواد شیمیایی بر رهاسازی و القای خواب بذر و در نتیجه جوانه زنی و الگوهای رویش گیاهچه در مزرعه تاثیر می گذارند. بنابراین آگاهی در مورد خواب بذر و ارتباط آن با عوامل محیطی برای پیش بینی زمان بندی جوانه زنی و اجرای یک استراتژی منطقی مدیریت علف های هرز ضروری است. بانک بذر خاک منبع اولیه آلودگی های جدید علف های هرز یک ساله در سیستم های تولید گیاه زراعی است. برخی از علف های هرز یک ساله بذرهایی تولید می کنند که برای سال های زیادی در خاک زنده باقی می مانند، در حالی که برخی دیگر بذرهایی تولید می کنند که ممکن است فقط برای یک فصل تنها زنده باشند. دوام بذر نیز ممکن است توسط عمق دفن تحت تأثیر قرار بگیرد. بنابراین آگاهی از طول دوام بذر در بانک بذر خاک و حالت تناوبی رویش گیاهچه همانطور که توسط محیط تحت تاثیر قرار می گیرد برای مدیریت موثر علف های هرز از اهمیت زیادی برخوردار است. در این بررسی، مدل های خواب و جوانه زنی برای پیش بینی زمان بندی و میزان رویش از بانک بذر علف های هرز ارائه خواهد شد. امیدواریم که این مقاله بینش کلی نسبت به مدل سازی خواب و جوانه زنی بانک بذر و کاربردشان در علم علف های هرز ارائه دهد. پرونده مقاله

تاج خروس ریشه قرمز یکی از رایج ترین علف های هرز دولپه در جهان است که به طور گسترده در بسیاری از مناظق کشاورزی توزیع می شود، لذا برای ارزیابی اثر عملیات مختلف مدیریتی بر زمان رویش تاج خروس ریشه قرمز، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در شرکت دشت ناز ساری در سال های 1395 و 1396 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی، دو سیستم خاک ورزی رایج و بدون خاک ورزی، سه تراکم سویا (200، 300 و 400 هزار بوته در هکتار) و سه دز مختلف علف کش ایمازاتاپیر (صفر، 50 و 100 گرم ماده موثره در هکتار) بودند. رویش تاج خروس به طور معنی داری به وسیله عملیات مدیریتی نظیر سیستم های خاک ورزی، مقادیر بذرپاشی سویا و دزهای ایمازاتاپیر تحت تاثیر قرار گرفت. خاک ورزی رایج برای رسیدن به 50 درصد رویش در سال های 1395 و 1396 به ترتیب به زمان دمایی (TT) 72/266 و 33/139 درجه سانیگراد روز نیاز داشت در حالی که برای بدون خاک-ورزی نیازهای TT مربوطه 19/187 و 11/132 درجه سانیگراد روز بود. با افزایش ترکم سویا از 200 به 400 هزار بوته در هکتار، نیازهای TT برای 50 درصد رویش (T50) تاج خروس ریشه قرمز نیز افزایش یافت. T50 در دز علف کش 100 گرم ماده موثره در هکتار در سال های 1395 و 1396 به ترتیب 56/234 و 81/142 درجه روز رشد بود در حالی که برای تیمار بدون علف کش نیازهای TT مربوطه 80/217 و 09/136 درجه سلسیوس روز بود. از دیدگاه مدیریت تلفیقی علف های هرز، ترکیبی از خاک ورزی رایج با تراکم 400 هزار بوته در هکتار و دز ایمازاتاپیر 100 گرم ماده موثره در هکتار نه تنها منجر به پایین ترین تراکم گیاهچه تاج خروس ریشه قرمز در متر مربع شدند بلکه همچنین سبب طولانی ترین تاخیر در زمان تا رسیدن به T50 شدند. این امر زمان بیشتری برای بوته های سویا فراهم کرد تا بهتر استقرار یابند و توانایی رقابتی خود را بهبود دهند. نتایج مطالعه ما می تواند به تکامل راهبردهای مدیریتی موثر برای این گونه کمک کند. پرونده مقاله

علف های هرز به دلیل ماهیت پویا و انعطاف پذیرشان، معضلی همیشگی در تولید محصولات کشاورزی هستند. مدل های ریاضی ابزاری قابل توجه برای درک و پیش بینی تلفات عملکرد محصول ناشی از تداخل علف هرز-گیاه زراعی ارائه می دهند. مدل های رقابت علف هرز-گیاه زراعی به آگاهاندن تصمیمات مدیریتی علف های هرز هم به صورت کوتاه مدت برای مقابله با جمعیت علف های هرز موجود و هم در دراز مدت برای برنامه ریزی استراتژیهای مدیریت پایدار علف های هرز کمک می کنند. بیشتر مطالعات مربوط به رقابت مبتنی بر مدل های تجربی هستند. توابع تجربی متداول ترین مدل هایی هستند که اطلاعاتی را برای مقادیر آستانه علف های هرز ارائه می دهند. محدودیت چنین مدل هایی این است که آنها بر مبنای توابع آماری هستند و معمولا بینش های بیولوژیکی را برای تداخل گیاه زراعی-علف هرز در نظر نمی گیرند. رقابت علف هرز-گیاه زراعی یک پدیده پیچیده است و برای درک این (پدیده)، یک مدل مکانیستیکی دقیق بینش بهتری نسبت به یک مدل تجربی ارائه می دهد. مدل های مکانیستیکی یا توضیحی تمام فرایندها یا مکانیسم های اساسی و وابستگی آنها به یکدیگر را با توجه به زمان و محرک های خارجی در نظر می گیرند. مدل های رقابت را می توان در چارچوبی از یک سیستم پشتیبانی تصمیم گیری ادغام کرد. در این بررسی، ما مدل های تجربی و مکانیستیکی را که در حال حاضر برای مطالعه تداخل گیاه زراعی-علف هرز استفاده می شوند، ارائه می دهیم. پرونده مقاله

مدیریت مکان خاص علف هرز یک استراتژی متغیر مدیریت علف هرز در درون یک مزرعه زراعی برای مطابقت با تغییر در مکان، تراکم و ترکیب جمعیت علف هرز است. این مفهوم براساس سه واقعیت استوار است: (1) جمعیت های علف هرز غالبا به طور نامنظم در درون مزارع زراعی توزیع می شوند، (2) حسگرها و سیستم عامل های جدید همراه با فناوری های فضایی (به عنوان مثال GPS، GIS) ابزارهای لازم برای شناسایی و نقشه برداری علف های هرز را فراهم کرده اند، (3) سم پاش ها، ربات ها و کولتیواتورهای مکانیکی هوشمند جدید، امکان سازگاری دقیق مدیریت علف هرز را متناسب با شرایط موجود در هر مزرعه فراهم کرده اند. مدیریت مکان خاص علف هرز دارای پتانسیل واقعی برای ارائه تولید کشاورزی پربارتر و پایدارتر بر مبنای یک روش دقیق تر و پربازده از منابع است. این مقاله روش های مفهومی عمده و جزئیاتی را برای طراحی سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری مدیریت مکان خاص علف هرز، پیشرفت های اخیر در استفاده از سیستم عامل ها و حسگرهای از راه دور و زمینی برای جمع آوری و پردازش اطلاعات و تجارب اولیه ترجمه این اطلاعات به محرک های کنترل شیمیایی و فیزیکی علف های هرز از طریق الگوریتم ها و مدل های تصمیم گیری بررسی می کند. پرونده مقاله

این آزمایش به منظور بررسی کارایی علفکش ‌های مختلف بر کنترل علف ‌های هرز و عملکرد راتون برنج به‌صورت طرح بلوک‌ های کامل تصادفی با 4 تکرار در روستای پاشا کلا شهرستان ساری در سال 1390 انجام شد. تیمارها عبارت بودند از: 1- آنیلوفوس+ اتوکسی سولفورون (3 لیتر در هکتار)، 2- بوتاکلر (3 لیتر در هکتار) + سینوسولفورون (100 گرم در هکتار)، 3- بن سولفورون- متیل (75 گرم در هکتار) + بوتاکلر (3 لیتر در هکتار)، 4- بوتاکلر (3 لیتر در هکتار)، 5- سینوسولفورون (100 گرم در هکتار)، 6- بن سولفورون- متیل (75 گرم در هکتار) به همراه تیمار وجین دو مرحله‌ ای و عدم کنترل علف ‌های هرز. نتایج نشان داد که علفکش‌ های گروه سولفونیل اوره‌ها مانند بن‌سولفورون متیل و سینوسولفورون هم تراکم و وزن خشک گونه‌ های علف ‌های هرز و هم تراکم و وزن خشک مجموع آنها را در طول فصل رشد کاهش دادند که این امر منجر به افزایش عملکرد برنج راتون در انتهای فصل رشد شد. هم‌چنین نتایج نشان داد که علفکش بوتاکلر تأثیری بر تراکم و وزن خشک گونه ‌های علف ‌های هرز، تراکم و وزن خشک مجموع علف‌ های هرز نداشت که در نهایت موجب کاهش عملکرد و کاهش وزن هزار دانه برنج راتون شد. پرونده مقاله

افزایش روز افزون جمعیت و مسئله جهانی امنیت غذایی، تولید محصولات کشاورزی را به استفاده از رویکردهای متعدد برای غلبه بر علف های هرز سوق داده است؛ عواملی که می توانند بهره وری محصول زراعی را تا 70 درصد کاهش دهند. علف‌کش‌های شیمیایی و روش‌های مکانیکی و زیستی از یک سو بر مشکل علف‌های هرز غلبه کرده، اما از سوی دیگر محیط‌ زیست را تخریب کرده و اثرات مخربی بر سلامت انسان گذاشته اند. علف‌کش‌های زیستی عوامل کنترل بیولوژیکی هستند که با روش‌های مشابه با علف‌کش‌های شیمیایی برای کنترل علف‌های هرز به کار می روند. از میان مجموعه‌ای از علف‌کش‌های زیستی موجود، به نظر می‌رسد موفق‌ترین محصولات علف‌کش‌های قارچی با حداقل 16 محصول برای استفاده تجاری در سطح جهانی باشند. طی چند دهه گذشته، علف‌کش‌های زیستی حاصل از باکتری‌ها و عصاره‌های گیاهی (مانند آللوکمیکال ها و اسانس‌ها) همراه با ویروس‌ها، موفقیت چشمگیری در کنترل علف‌های هرز مختلف نشان داده‌اند. علی رغم این روند دلگرم کننده، همچنان نیاز به تحقیقات مداوم بر روی این ترکیبات است تا در دراز مدت نتایج مقرون به صرفه و موفقیت آمیزی حاصل شود. این بررسی اهمیت و تأثیرات علف‌کش‌های زیستی را با شرح محدودیت‌های آنها در تولید و کاربرد، توضیح خواهد داد. پرونده مقاله