به‌ منظور بررسی تأثیر گیاه پوششی و بقایای آن بر علف‌های‌هرز مزرعه و عملکرد و اجزای عملکرد گندم آزمایشی به صورت طرح اسپلیت پلات در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار طی دو مرحله اجرا شد. در مرحله اول گیاهان پوششی به مدت 45 روز تا اعمال مدیریت بقایا سبز بودند. در مرحله دوم گندم پس از اعمال عامل اصلی در سه سطح شامل برگرداندن گیاه پوششی، کف بر کردن گیاه پوششی و سم پاشی کردن گیاه پوششی کشت گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که قبل از اعمال مدیریت بقایا در زمانی که گیاهان پوششی سرپا بودند تیمار چاودار و مخلوط، به طور متوسط تراکم (60 درصد) و وزن خشک (87 درصد) علف‌های‌هرز برگ‌باریک کمتری نسبت به شاهد داشتند. بعد از مدیریت بقایا، بیشترین و کمترین تراکم علف‌های‌هرز باریک‌برگ به ترتیب در تیمار کف‌بر و کاربرد علف‌کش وجود داشت. گیاهان پوششی نسبت به شاهد، تراکم و وزن خشک علف‌های‌هرز برگ‌باریک را به طور معنی‌داری در هر دو مرحله ظهور سنبله (به ترتیب 59 و 62 درصد) و رسیدگی گندم (60 و 68 درصد) کاهش دادند. با توجه به اثرات کاهشی گیاهان پوششی و بقایای آن‌ها در خاک بر تراکم و وزن خشک علف‌های‌هرز باریک‌برگ خصوصا به صورت مخلوط چاودار+ماشک (به ترتیب کاهش 72 و 75 درصد نسبت به شاهد) می‌توان از گیاهان پوششی حتی با یک دوره رویشی کوتاه برای کاهش جوانه‌زنی و یا تاخیر در سبز شدن علف‌های‌هرز و در نتیجه کاهش قدرت رقابتی آن‌ها در مدیریت علف‌های‌هرز مزرعه گندم سود جست. پرونده مقاله

یکی از برنامه‌های مهم در مدیریت اراضی شور و بیابانی، احیای پوشش گیاهی توسط گونه‌های متحمل به شوری است. به این ‌منظور صفات جوانه‌زنی و صفات رویشی گیاهچه کهورک تحت تنش شوری در دو آزمایش جداگانه بررسی گردید. آزمایش جوانه‌زنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 9 سطح شوری شامل آب مقطر (شاهد)، 5، 10، 15، 20، 25، 30، 35 و 40 دسی‌زیمنس بر متر با 4 تکرار در شرایط آزمایشگاهی و آزمایش گلدانی در 5 سطح شوری شامل آب شهری (شاهد)، 10، 20، 30 و 40 دسی‌زیمنس بر متر با سه تکرار در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا گردید. نتایج نشان داد که درصد جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه و وزن خشک گیاهچه با افزایش شوری تا سطح 20 دسی‌زیمنس بر متر نسبت به شاهد به 50 درصد کاهش یافت. طبق مدل لجستیگ برازش داده شده به صفات گیاه کهورک، در شرایط گلدانی، شوری بیش از 8/30 دسی‌زیمنس بر متر سبب کاهش 50 درصدی وزن خشک اندام هوایی گردید و 50 درصد وزن خشک و طول ریشه به ترتیب در شوری 37/20 و 53/27 دسی‌زیمنس بر متر به‌دست آمد. حفظ 50 درصدی محتوای آب نسبی برگ و 78 درصدی انشعابات فرعی ریشه در سطوح بالای شوری (50 دسی‌زیمنس بر متر) بیانگر تحمل بالای این گیاه در غلظت‌های شوری بالا می‌باشد و به‌نظر می‌رسد حفظ آب نسبی برگ یکی از سازوکارهای تحمل به شوری در گیاه کهورک باشد. پرونده مقاله

یکیازبرنامه­‌هایمهمدرمدیریتاراضیشوروبیابانی،احیایپوششگیاهیتوسطگونه­‌هایمتحملبهشوریاست.بدین‌منظورصفات جوانه­‌زنی و صفات رویشی گیاهچه کهورک تحتتنش شوریدر دو آزمایش جداگانه بررسی گردید. آزمایش جوانه­‌زنیدرقالبطرحکاملاً تصادفی با نهسطحشوری شامل آب مقطر (شاهد)، پنج، 10، 15، 20، 25، 30، 35 و 40 دسی‌زیمنس بر متر با چهار تکرار در شرایط آزمایشگاهی و آزمایشگلدانیدرپنج سطح شوری شامل آب شهری (شاهد)، 10، 20، 30 و 40 دسی‌زیمنس بر متر با سه تکرار در قالب طرح بلوک کامل تصادفیدرگلخانهدانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا گردید. نتایجنشاندادکهدرصد جوانه­‌زنی، طول ریشه‌­چه،طول ساقه­‌چه و وزن خشک گیاهچهباافزایششوری تا سطح 20 دسی‌زیمنسبرمترنسبت به شاهد به 50 درصد کاهشیافت. طبقمدللجستیگبرازشدادهشدهبهصفاتگیاهکهورک،درشرایطگلدانی،شوریبیشاز 8/30 دسی‌زیمنسبرمترسببکاهش 50 درصدیوزنخشکاندامهواییگردید و50 درصد وزنخشکو طولریشه به ترتیب در شوری37/20 و 53/27 دسی‌زیمنسبرمتر به‌دست آمد.حفظ50 درصدی محتوایآبنسبیبرگو 78 درصدی انشعابات فرعی ریشه درسطوحبالایشوری (50 دسی‌زیمنسبرمتر) بیانگرتحملبالایاینگیاهدرغلظت­هایشوریبالابود،به‌نظرمی‌­رسدحفظآبنسبیبرگیکیازساز­و­کار­هایتحملبهشوریدرگیاهکهورکباشد.       پرونده مقاله