خشونت اساساً به مفهوم اعمال هرگونه رفتاری که با هدف وارد نمودن آسیب به یک یا بیش از یک پدیده صورت گیرد اطلاق می‌گردد. این مفهوم می‌تواند در دو سطح آگاهانه یا ناآگاهانه صورت پذیرد. مسألة مهم در این میان، بررسی حد و مرز قربانیان خشونت است و یکی از طیف‌های مهمی که بعضاً مورد خشونت واقع شده‌اند زنان بوده‌اند. در ایران، حضورِ زن به عنوان قربانی شرایط اجتماعی و فرهنگی به نخستین رمان‌های معاصر در دوران تجدّد رضاشاه بر می‌گردد. در رمان‌های این دوره بود که ما با تصویرهایی از زنان به عنوان قربانیان جامعه روبرو می‌شویم. این مقاله جستاری است در بررسی و شناخت مفهوم خشونت پنهان علیه زن در رمانهما نوشتة محمّدحجازی. حجازی به عنوان نویسنده و رمان نویسی پیشتاز با انتخاب عناوین زنانه برای رمان‌هایش، سایة پنهان خشونت علیه زن را نشان داده است. فرضیة مقاله حاکی از این موضوع است که حجازی در رمان هما سیمایی از زن را به نمایش می‌گذارد که قربانی خشونتی پنهان در زیرپوست فرهنگ و سنّت جامعه‌ای مردسالاراست. یافته‌های مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و بهره‌گیری از منابع مکتوب و مجازی نشان داد، خشونت پنهان علیه زن در رمان هما شامل دو شاخص کلان خشونت‌های پنهان کلامی و غیرکلامی است. براین اساس، تحقیر، تهمت، توهین، تهدید، دروغ، طعنه و متلک ذیل شاخص کلان خشونت‌های پنهان کلامی قرار می‌گیرند. همچنین نادیده انگاشتن شخصیت زن، حمایت از رسوم غلط ازدواج، حمایت از تعدّد زوجات، خشونت جنسی، ریاکاری و ظاهرسازی ذیل شاخص کلان خشونت‌های پنهان غیرکلامی قرار می‌گیرند.کلیدواژه‌ها: جامعه، خشونت پنهان، رمان هما، زن، محمّدحجازی. پرونده مقاله