انسان با توجه به شرایط زیستی و تاثیرپذیری اش از محیط و روی داده‌های سخت زندگی اجتماعی، به هویت خود شکل می‌دهد. این هویت زادۀ فردیت یافتگی و تقابل درون و بیرون اوست. تقابلی که در ازل از ناسازی خاک وجود او و روح الهی، به وجود آمده و خود ایجادگر تقابل‌های دیگر شده است، بنابراین انسان با گرایش به هر یک از این دو عنصر، سرنوشت خویش و سعادت و شقاوت خود را رقم می‌زند. او در مواجهه با بلایای سخت، بیش از شرایط عادی، ویژگی‌های ذاتی و اکتسابی را بروز می‌دهد. یکی از این رویدادهای تعیین کننده، جنگ است که بر انسان تحمیل می‌شود و او را بر سر دوراهی مقاومت یا تسلیم قرار می‌دهد تا فضیلت و یا رذیلت‌هایش را به نمایش بگذارد. در این مقاله برسر آنیم بدانیم که آدم‌ها، در جریان جنگ، از دید سپیده کاشانی و قیصر امین‌پور، چه ویژگی‌هایی دارند و چگونه می‌توانند با این خصوصیات، ذات الهی و پنهان خویش را آشکار کنند. داده های این مقاله با بهره گیری از شیوۀ کتابخانه ای فراهم آمده و با روشی کیفی، توصیف و تحلیل شده است. مهم‌ترین دستاورد این پژوهش این است که در آغاز جنگ ذات الوهی انسان‌ها همواره شیطان را محروم می‌کند ولی با پایان یافتن جنگ، به تدریج شیطان راه نفوذ در آنان را می‌یابد. پرونده مقاله

هویّت اجتماعی در مفهوم جامعه ‌شناختی همواره از پدیده‌ های مورد توجّه متفکّرین و دانشمندان بوده اسـت و تأثیر انسان ‌ها و محیط اجتماعی فرآیند تعیین الگوی ارزش ‌ها، نمادها، اسطوره ‌ها و سنّت ‌ها در جهت همبستگی و همدلی مردم برای بقای جامعه را تعریف کرده است. آنچه سبب می ‌شود تا هویّت اجتماعی انسانی به خودآگاهی برسد؛ در واقع پی بردن به رفتارهای منسجمی است که فاصلۀ بین درون و برون انسان را در نقطۀ تسلیم و کمال مطلق اجتماعی قرار می‌ دهد. بررسی و تحلیل این موضوع در اشعار قیصر امین پور و طاهره صفّارزاده هدف اصلی این مقاله است و نتایج حاصله نشانگر آن است که اشعار دو شاعر یاد شده را باید در معنای مجموعه‌ ای از خصوصیّات و مشخّصات اجتماعی، فرهنگی، روانی، زیستی و تاریخیِ همسانی تصور کرد که بر همانندی و یگانگی دلالت دارند و ارزش ‌های اخلاقی و اجتماعی در عناصر وطن ‌پرستی، ایستادگی در مقابل ظلم، دفاع از عدالت، صلح و مهربانی، دوستی، زندگی، آزادی و ... نمود پیدا کرده ‌اند. پرونده مقاله