بادرنجبویه با نام علمی Melissa officinalis L.گیاهی از خانواده نعناعیان (Lamiaceae) بوده و از گیاهان دارویی می‌باشد که از مهم‌ترین خواص دارویی می‌توان به آرام بخشی، تقویت اعصاب، ضد نفخ و تقویت کننده حافظه اشاره کرد. حضور فلزات سنگین یکی از مهمترین تنش‌های محیطی است که می‌تواند منجر به کاهش رشد و تولید انواع اکسیژن‌های واکنش‌گر شود. در این تحقیق اثر تیمار فلز سنگین سولفات مس (CuSO4) بر روی برخی پارامترهای گیاه بادرنجبویه مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور این گیاه در مرحله 6 برگی با غلظت‌های مختلف سولفات مس (0، 10، 20 و 30 میلی مولار) تیمار شد. سپس گیاهان 2 هفته بعد از اعمال تیمار سولفات مس جهت سنجش محتوای مالون دی آلدئید، فعالیت آنزیم‌های آنتی اکسیدان پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز، برداشت شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش غلظت مس، فعالیت پراکسیداسیون لیپید (مالون دی آلدئید)، میزان فعالیت آنزیم‌های آنتی اکسیدان نسبت به شاهد افزایش معنی‌داری داشت. به طور کلی تمامی غلظت‌های استفاده شده سولفات مس باعث ایجاد سمیت در گیاه بادرنجبویه شد که نشان دهنده حساس بودن گیاه مورد مطالعه به مقادیر بالای مس می‌باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر سولفات مس بر محتوای مالون دی آلدئید، فعالیت آنزیم‌های آنتی اکسیدان پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز گیاه بادرنجبویه می‌باشد. پرونده مقاله

این پژوهش به منظور بررسی تأثیرسطوح مختلف سالسیلیک اسید بر میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان پراکسیداز (POD) و گایاکول پراکسیداز (GPX) و پلی فنل اکسیداز (PPO)، کلروفیل b، a و کارتنوئید گیاه دارویی گشنیز، در قالب طرح کاملاُ تصادفی در سه تکرار در پژوهشکده زیست فناوری دانشگاه زابل در سال 1392 انجام شد. تیمار اسید سالسیلیک اسید در چهار سطح 0، 1، 5/1 و 2 میلی مولار بود. نتایج نشان داد در سطح 2 میلی مولار فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان پراکسیداز (POD) و گایاکول پراکسیداز (GPX) و پلی فنل اکسیداز (PPO)، کلروفیل b، a و کارتنوئید نسبت به شاهد به ترتیب 96/72، 22/90، 70/91، 34/75، 34/85 و 12/81 درصد افزایش معنی داری نشان داد. به نظر می رسد سالسیلیک اسید با تولید آنتی اکسیدان ها و افزایش رنگیزه های فتوسنتزی در غلظت های بالاتر از 1 میلی مولار تا حدودی باعث بهبود رشد در گیاه گشنیز در شرایط آزمایش گردد. پرونده مقاله