پژوهش حاضر به بررسی و شناخت رابطه بین حضور و تعامل در شبکه‌های اجتماعی مجازی و هویت دینی می‌پردازد. این پژوهش، به روش پیمایشی و از طریق نمونه‌گیری طبقه‌بندی انجام‌گرفته است. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان در سال تحصیلی 1394-1393 تشکیل داده و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 400 نفر برآورد شده است. روایی و اعتبار به کمک آلفای کرونباخ و اعتبار صوری حاصل گردید و همچنین برای آزمون اعتبار مدل پژوهش از نرم‌افزار آموس استفاده به عمل آمد. تحلیل یافته‌ها نشان می‌دهد که بین هویت مذهبی در همه ابعاد آن یعنی بعد تجربی، بعد اعتقادی، بعد مناسکی، بعد شناختی و بعد پیامدی با میزان استفاده از اینترنت، عضویت در شبکه‌های اجتماعی مجازی و میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی رابطه معنادار منفی وجود دارد. در تحلیل مدل معادلات ساختاری که با استفاده از آموس انجام شد دو متغیر میزان استفاده از اینترنت و میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی تأثیر معنادار منفی بر هویت مذهبی داشتند، ولی متغیر عضویت در شبکه‌های اجتماعی مجازی تأثیر معناداری بر هویت مذهبی نداشت. همچنین دو متغیر مشاهده‌پذیر میزان استفاده از شبکه های اجتماعی ، استفاده از اینترنت و عضویت در شبکه اجتماعی مجازی دارای ضریب تأثیر منفی به ترتیب با ضرایب 135/0- و 175/0- بر هویت مذهبی هستند. به‌طورکلی با توجه به یافته‌های تحقیق حاضر می‌توان این‌گونه نتیجه‌گیری کرد که شبکه‌های اجتماعی مجازی باعث تضعیف هویت دینی در همه ابعاد می‌شوند. پرونده مقاله