مقدمه و هدف پژوهش: مسکن از نیازهای اساسی بشر است و دولت ها در همه کشورهای جهان می کوشند تا این نیاز اساسی مردم را به نحو شایسته‌ای تامین کنند. در ایران نیز در این زمینه تلاش‌های مختلفی انجام شده است که از مهمترین این برنامه‌ها طرح جامع مسکن مهر بود. این طرح از نیمة دوم دهة 1380، با هدف‌هایی چون تأمین سریع، ارزان و باکیفیت مسکن، اجرایی شد. اما کیفیت آن همواره مورد سوال و تردید بوده است. پژوهش حاضر با هدف سنجش کیفیت زندگی در مسکن مهر شهر فسا انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات به دو روش کتابخانه ای (برای تدوین مبانی نظری) و میدانی (برای بررسی کیفیت زندگی محله) گردآوری شد. جامعه آماری مورد مطالعه، شامل ساکنان مجتمع مسکن مهر شهر فسا با قابلیت جمعیت پذیری 651 خانوار است. حجم نمونه از روش کوکران و معادل 258 نفر به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی، تحلیل عاملی، آزمون مربع کای، و آزمون فریدمن انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تنها9 شاخص از 58 شاخص، شامل جمع آوری زباله در زمان های منظم و به شکل مناسب؛ امنیت عبور و مرور؛ امنیت اجتماعی؛ میزان شلوغی و ازدحام در مجتمع؛ دسترسی به حمل و نقل عمومی؛ دسترسی به تسهیلات آب، برق، گاز؛ دسترسی به مراکز خرید با امکانات مناسب؛ هزینه های مرتبط با تعمیرات واحد مسکونی؛ هزینه های پرداخت شده برای خرید، اجاره، شارژ؛ و میزان کرایه رفت و برگشت دارای میانگین رضایتمندی بالاتر از متوسط بوده و میانگین رضایتمندی سایر شاخص ها کمتر از حد متوسط(عدد3) بوده است. نتیجه گیری: نتایج حاصل از بررسی شاخص ها حاکی از نارضایتی شدید ساکنان مجتمع های مسکن مهر شهرفسا از کیفیت زندگی در این مساکن است. پرونده مقاله