اثرات تاریخ کاشت تأخیری، تراکم بوته و روش برداشت بر عملکرد و اجزای عملکرد بچه ذرت (Baby Corn) دررقم دانه طلاییKSC 403 su در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی در سال 1387 بررسی گردید. در این آزمایش، تاریخ کاشت در سه سطح (25 خرداد، 13تیر و3 مرداد)، تراکم بوته در سه سطح (65، 85 و 105 هزار بوته در هکتار) و دو روش برداشت (برداشت تمام کرت به عنوان بچه ذرت و برداشت دو منظوره) در نظر گرفته شد. در برداشت دو منظوره، بلال اول به عنوان ذرت شیرین و بلال‌های بعدی به عنوان بچه ذرت برداشت شدند. آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل با چهار تکرار در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تاریخ‌های کاشت از نظر صفات مورد بررسی شامل ارتفاع بوته و بلال، قطر ساقه، طول و قطر بچه ذرت، عملکرد بلال با پوشش و عملکرد بلال بدون پوشش تفاوت معنی‌داری با همدیگر داشتند. حداکثر عملکرد بلال با پوشش در تاریخ کاشت 3 مرداد با متوسط عملکرد 8095 کیلوگرم در هکتار به‌دست آمد. همچنین، بیشترین عملکرد بلال بدون پوشش در تاریخ کاشت 3 مرداد در روش برداشت کامل بلال‌ها به‌صورت بچه ذرت با متوسط 3051 کیلوگرم در هکتار به‌دست آمد. تراکم‌های مختلف بوته در واحد سطح نیز منجر به بروز اختلاف معنی‌داری در صفات قطر ساقه، عملکرد بلال با پوشش و بدون پوشش، درصد بلال استاندارد و غیر استاندارد گردید. حداکثر عملکرد بلال با پوشش در تراکم105000 بوته در هکتار با متوسط 7475 کیلوگرم در هکتار به‌دست آمد. بیشترین عملکرد بلال بدون پوشش در تراکم 105000 بوته در‌ هکتار در روش برداشت کامل بلال ها به‌صورت بچه ذرت با متوسط 2715 کیلوگرم در هکتار به‌دست آمد. روش برداشت در صفات ارتفاع بوته و بلال، عملکرد بلال با پوشش و بدون پوشش باعث بروز تفاوت معنی‌داری گردید، به‌طوری که بیشترین عملکرد بلال با پوشش به‌میزان 10954 کیلوگرم در هکتار در روش برداشت کامل بلال ها به‌صورت بچه ذرت به‌دست آمد. اثرات متقابل سه جانبه ی تاریخ کاشت × تراکم گیاه × روش برداشت فقط برای صفات درصد بلال استاندارد و درصد بلال غیر استاندارد معنی‌دار بود، بنابراین تاریخ کاشت 3 مرداد با تراکم 105000 بوته در هکتار با تولید بیشترین عملکرد بچه ذرت با پوشش در روش برداشت کامل بلال‌ها به‌صورت بچه ذرت به‌عنوان تیمار برتر شناخته شد. پرونده مقاله

این پژوهش با توجه به اهمیت ذرت شیرین به عنوان یک محصول غذایی جدید و به منظور بررسی برخی خصوصیات مهم مورفولوژیکی و عملکرد ارقام ذرت شیرین و یک رقم فوق شیرین، در سال زراعی 1389 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی اجرا گردید. طرح آزمایشی مورد استفاده فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بود. تیمارهای آزمایشی شامل الگوی کاشت در سه سطح (کاشت یک ردیف در روی پشته (کشت مرسوم)، کاشت دو ردیف روی پشته به فاصله 20 سانتی متر از یکدیگر و کاشت یک ردیف کف جوی) و ارقام ذرت شیرین و فوق شیرین در 4 سطح (3 رقم ذرت شیرین Chase، Temptation وKSC403su و یک رقم ذرت فوق شیرین Challenger) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اختلاف بین هیبریدهای ذرت شیرین در صفات عمق دانه، عملکرد دانه قابل کنسرو و شاخص برداشت بلال معنی دار بود. همچنین، نتایج نشان داد که الگوهای مختلف کاشت از نظر صفات مورد بررسی شامل تعداد کل برگ، تعداد برگ بالای بلال اصلی، قطر ساقه، قطر بلال، عمق دانه، عملکرد دانه قابل کنسرو و عملکرد علوفه تر تفاوت معنی داری با همدیگر داشتند، به طوری که این صفات در الگوی کاشت دو ردیف روی پشته بیشترین میانگین را به خود اختصاص دادند. بر این اساس، حداکثر عملکرد دانه قابل کنسرو در الگوی کاشت دو ردیف روی پشته متعلق به رقم Challenger با متوسط 25.76 تن در هکتار و بیشترین عملکرد علوفه تر در الگوی کاشت یک ردیف کف جوی و متعلق به رقم Chase با میانگین 48.6 تن در هکتار به دست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد، بالاترین شاخص برداشت بلال متعلق به رقم Chase بود. براساس نتایج، الگوی کاشت دو ردیف ذرت روی پشته و رقم Challenger با تولید بیشترین عملکرد دانه قابل کنسرو جهت توسعه کشت ذرت شیرین در منطقه می تواند استفاده شود. پرونده مقاله