به منظور مطالعه اثرات پرایمینگ بر شاخص های جوانه زنی و میزان عناصر در مراحل اولیه رشد ذرت شیرین رقم KSC 403 آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار در سال 1389 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل 6 سطح پرایمینگ (بذرها بدون پرایمینگ، پرایمینگ با آب معمولی، پرایمینگ با آب مقطر، پرایمینگ باکلرید سدیم، کلرید پتاسیم، کلرید کلسیم آبدار) و پنج سطح تنش شوری (صفر، 4، 8، 12و 16 دسی زیمنس برمتر نمک کلرید سدیم) بود. صفات مورد بررسی شامل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن تازه و وزن خشک گیاهچه، نسبت ریشه چه به ساقه چه و تعیین میزان سدیم، کلر، کلسیم و پتاسیم در بخش های مختلف گیاهچه (ساقه، ریشه و بذر) بود. نتایج آزمایش بیانگر آن است که با افزایش سطح تنش شوری تمامی پارامترهای اندازه گیری شده، کاهش یافتند. در این بین تیمار با پرایمینگ کلرید کلسیم آبدار نسبت به سایر تیمارها به تنش شوری پاسخ بهتری داد. نتایج نشان دادکه با افزایش میزان نمک کلرید سدیم، میزان جذب سدیم افزایش و میزان جذب کلسیم و پتاسیم کاهش می یابد.کاربرد کلرید کلسیم آبدار به دلیل تحریک سلولی و در اختیار قرار دادن کلسیم بیشتر در محیط رشد حاوی نمک، منجر به بهبود پارامترهای رشد گیاهچه می شود. تیمارکلرید کلسیم آبدار در تمام صفات به جز میزان سدیم و پتاسیم، بالاترین میزان را به خود اختصاص داد و بیان گر بهبود کارایی بذور تحت تاثیر تنش شوری در مجاورت کلسیم است و می تواند جهت بهبود در جوانه زنی مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله

این پژوهش با توجه به اهمیت ذرت شیرین به عنوان یک محصول غذایی جدید و به منظور بررسی برخی خصوصیات مهم مورفولوژیکی و عملکرد ارقام ذرت شیرین و یک رقم فوق شیرین، در سال زراعی 1389 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی اجرا گردید. طرح آزمایشی مورد استفاده فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بود. تیمارهای آزمایشی شامل الگوی کاشت در سه سطح (کاشت یک ردیف در روی پشته (کشت مرسوم)، کاشت دو ردیف روی پشته به فاصله 20 سانتی متر از یکدیگر و کاشت یک ردیف کف جوی) و ارقام ذرت شیرین و فوق شیرین در 4 سطح (3 رقم ذرت شیرین Chase، Temptation وKSC403su و یک رقم ذرت فوق شیرین Challenger) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اختلاف بین هیبریدهای ذرت شیرین در صفات عمق دانه، عملکرد دانه قابل کنسرو و شاخص برداشت بلال معنی دار بود. همچنین، نتایج نشان داد که الگوهای مختلف کاشت از نظر صفات مورد بررسی شامل تعداد کل برگ، تعداد برگ بالای بلال اصلی، قطر ساقه، قطر بلال، عمق دانه، عملکرد دانه قابل کنسرو و عملکرد علوفه تر تفاوت معنی داری با همدیگر داشتند، به طوری که این صفات در الگوی کاشت دو ردیف روی پشته بیشترین میانگین را به خود اختصاص دادند. بر این اساس، حداکثر عملکرد دانه قابل کنسرو در الگوی کاشت دو ردیف روی پشته متعلق به رقم Challenger با متوسط 25.76 تن در هکتار و بیشترین عملکرد علوفه تر در الگوی کاشت یک ردیف کف جوی و متعلق به رقم Chase با میانگین 48.6 تن در هکتار به دست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد، بالاترین شاخص برداشت بلال متعلق به رقم Chase بود. براساس نتایج، الگوی کاشت دو ردیف ذرت روی پشته و رقم Challenger با تولید بیشترین عملکرد دانه قابل کنسرو جهت توسعه کشت ذرت شیرین در منطقه می تواند استفاده شود. پرونده مقاله