ضد میکروب‌ها به‌طورکلی به موادی گفته می‌شود که برای مقابله با میکروارگانیسم‌ها را به کار می‌روند که موجب از بین رفتن میکروب یا مهار رشد آن می‌شوند. کاندیشن مدیوم (محیط کشت شرطی شده) به دنبال تکثیر و کشت سلول‌های بنیادی مزانشیمی در محیط کشت آزمایشگاهی از این سلول‌ها ترشح می‌گردد. این ترکیب دارای فاکتورهایی نظیر TGF-B، TNF، GM-SCF، KGF، PDGF، VEGF، EGF، IL-1، IL-6، IL-8، BFGF، TGF-α، IGF-1، IGF-2، MCP-1، HGF، Fibronectin و Collagen می‌باشد. با توجه به وجود این عوامل و نقش آن ها در بدن، هدف از این مطالعه بررسی اثر ضد میکروبی کاندیشن مدیوم سلول‌های بنیادی بند ناف جنین بوده است. در این مطالعه تعداد ۵ جدایه استاندارد کد دار باکتریایی شامل اشریشیا کلای، استافیلو کوکوس آرئوس، سودوموناس، سالمونلا و لیستریا با استفاده از روش MBC و MIC و یک جدایه استاندارد کد دار مخمر کاندیدا آلبیکنز با استفاده از تست فاگوسیتوز در تلاقی با کاندیشن مدیوم سلول‌های بنیادی بند ناف جنین قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمایش MIC و MBC نشان داد کاندیشن مدیوم روی دو باکتری سالمونلا و لیستریا مونوسایتوژنز تأثیر ممانعت از رشد و کشندگی در غلظت 100% کاندیشن مدیوم دارد ولی در مابقی باکتری‌ها اثری بر روی ممانعت از رشد باکتری‌ها ندارد. نتایج دیسک نیز بی‌اثر بودن ماده بر رشد میکروارگانیسم‌ها به‌جز دو باکتری فوق به شکل جزئی را نشان داد. تست فاگوسیتوز نشان‌دهنده تقویت اثر فاگوسیتوزی و ایمنی سلولی ناشی از آن در نمونه‌های مجاور شده با کاندیشن مدیوم سلول‌های بنیادی بند ناف جنین بود. همچنین مطالعه مورفولوژیک میکروسکوپی به‌صورت مشهود نشان داد که اندازه سلول‌های فاگوسیتر در گروه تیمار بزرگ‌تر از اندازه آن‌ها در گروه شاهد می‌باشد. به‌طورکلی می‌توان گفت مدیوم کاندیشن حاصل از سلول‌های بنیادی بند ناف جنینی تأثیر ضد باکتریایی و ضد قارچی چندانی ندارد و این تأثیر فقط در برخی موارد همچون سالمونلا و لیستریا مونوسایتوژنز مؤثر بود که آن هم تأثیر معنی‌داری را نشان نداد و به‌طورکلی نمی‌تواند جایگزین مواد ضد باکتریایی شود. پرونده مقاله

بیماری دیابت موجب سوء عملکرد دستگاه تناسلی، اختلال در اسپرماتوژنز و نیز کاهش تعداد اسپرم، تستوسترون سرم و حجم مایع سمینال می گردد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی اثر اولئوروپین بر تغییرات بافتی در غدد پروستات و سمینال وزیکول موش های صحرایی دیابتی شده، بود. بدین منظور، تعداد 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در 3 گروه 10تایی درنظر گرفته شد که شامل گروه‌های کنترل، دیابتی شده و تیمار بودند. گروه تیمار پس از ایجاد دیابت بااسترپتوزوسین، اولئوروپین را با دز 500 میلی گرم بر کیلوگرم به‌ مدت 28 روز از طریق گاواژ دریافت کرد. در پایان دوره، از گروه های مختلف نمونه های بافتی از غدد پروستات و سمینال وزیکول اخذ و پس از تهیه برش و رنگ آمیزی معمول هماتوکسیلین-ائوزین مورد بررسی قرارگرفتند. نتایج بررسی مورفولوژیکی بیانگر افزایش ترشحات، افزایش معنی دار قطر واحدهای ترشحی و کاهش معنی دار بافت همبند بینابینی در غدد پروستات و سمینال وزیکول در گروه تیمار در مقایسه با گروه دیابتی بود (05/0p <). نتایج هیستومورفومتری نیز نشانگر افزایش معنی دار ارتفاع اپیتلیوم و قطر توبول های پروستات و ارتفاع اپیتلیوم سمینال وزیکول در گروه تیمار نسبت به گروه دیابتی بود (05/0p <). هم‌چنین نسبت وزن غدد مورد مطالعه به وزن بدن در گروه تیمار در مقایسه با گروه دیابتی افزایش معنی‌‌داری داشت (05/0p <). این مطالعه نشان داد که تجویز اولئوروپین از تغییر‌ات بافتی ایجادشده توسط دیابت در غده پروستات و سمینال وزیکول موش‌‌ صحرایی جلوگیری می‌کند. پرونده مقاله

در این مطالعه 10 نمونه سر شتر بالغ مورد استفاده قرار گرفت. بعد از جدا کردن پوست طول، عرض و ضخامت غده توسط خط‌کش و کولیس اندازه‌گیری شد. برای مشخص‌کردن محل ورود مجرای غده بزاقی به دهان از تزریق ماده رنگی استفاده و همچنین برای مشخص کردن وضعیت میکروسکوپی این غده چند قطعه یک سانتی‌متری از آن جدا و بعد از تثبیت نمونه‌ها، برش‌های بافت‌شناسی تهیّه و بعد از رنگ‌آمیزی به‌روش H&E مورد مطالعه قرار گرفتند. بخش تک مجرایه از نوارهای چند لایه به‌شکل لوب‌های متّصل به‌هم، طویل و لبوله در زیر مخاط جوانب زیرزبان و در امتداد عضله لامی- زبانی قرار گرفته است.بخش فوق از مفصل بین دو شاخ افقی فک پایین شروع و به‌سمت خلف تا نزدیکی ریشه زبان کشیده می‌شود. میانگین طول، عرض و ضخامت این بخش به‌ترتیب برابر02/.±2/15، 03/0±2/2 و 05/0±5/0 سانتی‌متر اندازه‌گیری شد. بخش چند مجرایه، به‌صورت پراکنده و لوبوله در نزدیکی زیر مخاط و از همه مهم‌تر در جلوی بخش تک مجرایه مشاهده گردید، به‌طوری‌که تمرکز این قطعات به‌سمت خلف کمتر می‌شود. متوسط اندازه این قطعات نیز در حدود 02/0±5/0 سانتی‌متر ثبت شد. ظاهر کل غده لوبوله و به رنگ صورتی مشاهده شد. بخش تک مجرایه دارای مجرای واحدی بوده که وارد دریاچه زیرزبانی می‌گردد. مجاری ریز و کوچک بخش چند مجرایه نیز به گودی‌های کنار زبان در داخل حفره دهان باز می‌شوند. تعداد این مجاری متعدد می‌باشد. از نظر بافت‌شناسی اطراف این غده بزاقی توسط کپسولی از جنس بافت همبند متراکم احاطه شده است. از این کپسول ترابکول‌هایی به‌داخل غده نفوذ کرده و غده را به لبول‌هایی تقسیم می‌کند. داربست غده از بافت همبند سست می‌باشد وکه در فضای بین این داربست غدد مرکب لوله‌ای آسینی منشعب جای دارند. اکثر سلول‌های ترشّحی این غده با نسبت حدوداً 95% از نوع موکوسی می‌باشد. در سطح خارجی سلول‌های ترشّحی و همچنین در کنار مجاری ارتباطی سلول‌های میواپیتلیال دیده می‌شود. پرونده مقاله

هدف از این مطالعه بررسی اثرات اکسی تتراسایکلین بر میزان کلسیم و فسفر خون و تراکم بافت استخوانی در جوجه های گوشتی بود. بدین منظور، تعداد 72 قطعه جوجه‌یک‌روزه راس سویه‌ی 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی در 2 گروه آزمایشی شامل گروه شاهد با جیره فاقد آنتی‌بیوتیک و گروه تیمار با جیره حاوی اکسی تتراسایکلین 50% به میزان 3 گرم در هر کیلوگرم و 6 تکرار در شرایط محیطی و مدیریتی یکسان به مدت 42 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. در این آزمایش صفات استخوانی مورد مطالعه شامل قطر بدنه استخوان فمور و نسبت بافت‌های مختلف استخوان فمور و جمجمه بود. پارامترهای خونی نیز شامل سطوح کلسیم و فسفر سرم بودند. در گروه تیمار با اکسی تترا‌سایکلین افزودن دارو به جیره غذایی موجب کاهش معنی دار قطر استخوان فمور گردید (01/0p<). همچنین میزان تیغه های استخوانی در تنه استخوان فمور و جمجمه به طور معنی داری کاهش یافت (01/0p<). در گروه تیمار با اکسی‌تترا‌سایکلین، میزان مغز استخوان فمور و جمجمه به طور معنی داری افزایش یافت (01/0p<). تاثیر داروی اکسی‌تترا‌سایکلین بر غضروف استخوان جمجمه، غیرمعنی‌دار بود. در گروه تیمار با اکسی تترا‌سایکلین افزودن دارو به جیره، تاثیر معنی‌داری بر سطوح کلسیم و فسفر خون نداشت. نتایج مطالعه نشان داد که اکسی تتراسایکلین میزان جذب کلسیم و فسفر را از مخاط روده کاهش داده و باعث کاهش تراکم توده استخوانی می شود. پرونده مقاله

This research aimed to investigate the effect of low power laser on spermatogenesis in testicular tissue of azoospermia mouse model in-vivo. In this experimental work, 112 adult male Syrian mice were randomly divided into three groups (harboring 8 mice each): negative control, positive (Azoospermia control) group, and experimental group. To create azoospermia in positive animals, Busulfan was used at a dose of 30mg/kg, for 21 days by intraperitoneal injection. In the experimental group after Busulfan treatment, they were affected by low power diode laser (wavelength of 808nm) at three different energy densities of 2, 4, and 8 J/cm2. The employment of a laser with an energy density of 8 J/cm2 was shown to be beneficial in boosting germ cell and sperm production. پرونده مقاله

In this paper we investigate the effect of low power laser on spermatogenesis in testicular tissue of azoospermia mouse model in-vivo. In this experimental work, 112 adult male Syrian mice were randomly divided into three main groups: negative control group, positive (Azoospermia control) group, and experimental group, but to determine the best dose of laser radiation three experimental groups were tested. To create azoospermia control group, Busulfan was used at a dose of 30mg/kg, for 21 days by intraperitoneal injection. In the experimental groups after Busulfan treatment, they were applied by the low power diode laser (wavelength of 808nm) with three different energy densities of 2, 4, and 8 J/cm2. The employment of a laser with an energy density of 8 J/cm2 was shown to be beneficial in boosting germ cell and sperm production. پرونده مقاله