چکیده: هدف از مقاله حاضر رتبه بندی عوامل موثر بر ابزارهای نظارتی بانک مرکزی بر ثبات مالی در نظام بانکی ایران است. روش تحقیق، توصیفی پیمایشی و جمع آوری اطلاعات به صورت مصاحبه با خبرگان است. روایی و پایایی ابزار پژوهش از طریق اساتید بازاریابی و خبرگان مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزارهای EViews و Lisrel انجام گرفت. در رتبه‌بندی شاخص‌ها از روش تاپسیس فازی استفاده شد. در رتبه‌بندی عامل‌های موثر بر ثبات مالی بانک مرکزی با استفاده از تاپسیس فازی، عوامل ذخایر نقدی به دارایی-های بانک(CR)، کفایت سرمایه(AC)، نسبت مطالبات غیرجاری به کل تسهیلات پرداختی(NP)، نقدینگی(LY)، نرخ واقعی ارز (RER)، اعتبارداخلی پرداخت شده به بخش خصوصی توسط بانک‌ها(DCP)، نسبت بدهی به دارایی(DA) رتبه‌های1 تا 7 را به خود اختصاص دادند. نتایج پژوهش نشان داد که ثبات مالی نظام بانکی تحت تاثیر رشد تولید ناخالص داخلی از سال 1370 الی 1380 دارای نوسانات ثابتی بوده ولی رشد تولیدات ناخالص داخلی تاثیر معناداری بر روی ثبات مالی نداشته است. در فواصل سال‌های مالی 1381 - 1396 ثبات مالی نظام بانکی دارای نوسانات بیشتری بوده است. همچنین ثبات مالی نظام بانکی تحت کسری بودجه در سال‌های 1370 - 1381 دارای نوسانات متعادلی بوده است. اما در سال‌های 1381 - 1393 تاثیر معناداری بر روی ثبات مالی نظام بانکی گذاشته و در سال‌های ‌1393-1396 به‌طور فزاینده‌ای باعث بی ثباتی مالی نظام بانکی شده است. نتایج تحلیل نشان داد نرخ تورم با تاثر زیاد بر ثبات مالی نظام بانکی باعث بی ثبات .... پرونده مقاله

در دهه‌های اخیر بروز و گسترش بحران‌های مالی بر روی اقتصاد بسیاری از کشورها تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم خود را نمایان نموده است. بنابراین ضروری است که به‌منظور مقابله با این بحران، مجموعه سیاست‌های منظمی در تمامی کشورهایی که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم تحت تأثیر قرار گرفته‌اند اتخاذ گردد. اگرچه این کشورها برای رهایی از بحران، نیازمند اجرای تعدیلات مالی می‌باشند، اما شدت این تعدیل بستگی به شرایط خاص اقتصادی کشورها دارد. در نهاد سیاست‌گذاری پولی، بانک مرکزی، و سیستم‌های مالی نقش مهمی را در توسعه اقتصادی بازی می‌کنند. از جمله می‌توان به تخصیص منابع در طول زمان، بین سرمایه‌گذاری‌های مختلف اشاره نمود. به طوریکه نمای صحیح سیستم مالی به اقتصاد اجازه می‌دهد که به سطح بالایی از رشد دست یابد، به شرط آنکه سایر شرایط اقتصاد کلان نیز در ثبات باشد.این مطالعه در قالب نوآوری روشی، برای اندازه گیری بی ثباتی مالی روشی جایگزین ارایه نموده است که مبتنی بر تجزیه و تحلیل عاملی از شاخص های مختلف است. بر این اساس با استقاده از روش‌های آماری و مدلهای اقتصاد سنجی از جمله "مدل پانل پویا"، رابطه بین سیاست پولی با شاخص بی ثباتی مالی در برخی از کشورهای آسیایی نوظهور طی دوره 2018-2007 ارزیابی شده است. نتایج حاصل از این ارزیابی و برازش الگو، نشان دهنده رابطه منفی بین سیاست پولی بانک مرکزی و بی ثباتی مالی است. پرونده مقاله