در این پژوهش الگوی مقاومت بافری افزودنی‌های بافری بیکربنات سدیم، سسکویی کربنات سدیم، اکسید منیزیم، کرنبات منیزیم، بنتونیت سدیم و زئولیت از طریق رسم منحنی تیتراسیون و شیب خط منحنی‌ها مورد مقایسه آماری قرار گرفتند. بر اساس نتایج تیتراسیون، مواد اولیه و درصد استفاده از هرکدام از آنها در بافر چندجزئی بهینه شده مشخص و پس از ترکیب، شیب خط منحنی بافر تولید شده نیز با سایر شیب خط‌ها مقایسه گردید. تفاوت معنی‌داری در شیب خط بافر بهینه شده با جوش‌شیرین مشاهده نشد (05/0p>). جهت اطمینان از عملکرد مطلوب بافر تولید شده در شرایط شکمبه، جیره‌های آزمایشی جیره کم کنسانتره فاقد افزودنی بافری (CF)، جیره پر کنسانتره فاقد افزودنی بافری (CC)، جیره کم کنسانتره+ 1 درصد بیکربنات سدیم (NF)، جیره پرکنسانتره+ 1 درصد بیکربنات سدیم (NC)، جیره کم کنسانتره+ 1 درصد بافر بهینه شده (BF) و جیره پرکنسانتره+ 1 درصد بافر بهینه شده(BC)، تحت آزمون تولید گاز در ساعات 2، 4، 6، 8، 12 24، 48، 72 و 96 پس از انکوباسیون در مایع شکمبه، قرار گرفتند. نتایج نشان داد استفاده از افزودنی‌های بافری دارای اثرات مثبتی بر حفظ تعادل اسید- باز در شکمبه و در نتیجه بهبود اکولوژی میکروارگانیسم‌های ساکن آن شد که این امر با افزایش معنی دار تولید گاز همراه بود (05/0>p). همچنین استفاده از مکمل‌های بافری منجر به بهبود فرآیند تخمیر و افزایش معنی‌دار قابلیت هضم مواد آلی و انرژی زایی خوراک شدند (05/0>p). علاوه بر این بافر بهینه شده پاژبافر عملکردی مشابه با بیکربنات سدیم داشته و می‌تواند به عنوان جایگزینی مناسب برای جوش‌شیرین مورد استفاده دامداری‌ها قرار گیرد. پرونده مقاله