امروزه 2-مرکاپتوبنزوتیازول به‌عنوان شتاب‌دهنده معمول در فرایند ولکانش برای تهیه مصنوعات متفاوت لاستیکی استفاده می‌شود. از عیب‌های این شتاب‌دهنده می‌توان عدم پخش مناسب آن، در بستر پلیمری را نام برد. در این پژوهش، به منظور افزایش ویژگی چربی‌دوست ساختار این شتاب‌دهنده و بهبود پخش آن در بستر پلیمری و افزایش کارایی آن، مشتق جدیدی از خانواده بنزوتیازول با ایجاد شاخه‌های چربی‌دوست به‌دست آمده از واکنش 2-مرکاپتوبنزوتیازول با بنزوئیل کلرید تهیه شد. ویژگی‌های جریان‌شناسی و فیزیکی- مکانیکی آمیزه‌های لاستیکی تهیه شده با این شتاب‌دهنده‌ها، بررسی شد. نتیجه‌ها نشان داد که استفاده از S-بنزوتیازول-2-ایل تیوبنزوات موجب افزایش زمان برشتگی با حفظ ویژگی‌های دیگر آمیزه می‌شود. این امر در تهیه مصنوعات لاستیکی که نیاز به ایمنی بیشتر برای فرایندپذیری، پیش از آغاز ولکانش دارند، بسیار مهم است. پرونده مقاله