سفرنامه‌ها از جمله منابع مهم علمی در شناخت شهرها و کشورها محسوب می‌شوند. با توجه به اینکه سفرنامه‌نویس با هدف گزارشی از سفر خود، آن را می‌نگارد، یکی از بهترین منابع کسب اطلاعات سیاسی هستند. سفرنامه‌های عتبات عالیات با توجه به انگیزه مذهبی‌ای که اغلب مسلمانان جهان را به آن‌ها ترغیب می‌نماید، اطلاعات مفیدی را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد. موضوع این مقاله تحلیل سیاسی چند سفرنامه عتبات عالیات در عصر انقلاب اسلامی می‌باشد؛ چراکه پس از تغییر حکومت طاغوت به حکومت اسلامی در ایران، توجه به نگارش این دسته از سفرنامه‌ها پررنگ‌تر شده است که در نوع خود قابل توجه است. اهمیت این تحقیق آن است که نویسندگان مردمی سیاسی نیستند و هر آنچه را که در جهان اطراف خود می‌بینند، بیان می‌کنند. این سفرنامه‌ها راهنمای شناختی در ادبیات انقلاب اسلامی هستند. این پژوهش به شیوه توصیفی- تحلیلی و به روش کتابخانه‌ای انجام شده است. پرونده مقاله

شاید بتوان گفت که مقصود ساختارگراها از شکل یک اثر ادبی، فرم ظاهری شعر یا داستان یا هر نوع نگارشی که با محتوای ادبی دیده می‌شود؛ نیست. بلکه آنان به صورت و فرم در یک اثر ادبی دقت می‌کنند. توجه به هر عنصر در ارتباط با عناصر دیگر می‌تواند یک ساختار منسجم در اثر ادبی به وجود بیاورد، به شرط آن‌که هر یک از عناصر وظایف خود را در اثر انجام داده باشند. سرزمین‌ عراق‌ و زیارت قبور ائمه شیعه در شهرهای کربلا و نجف و سایر شهرهای مقدس عـراق که‌ اصطلاحاً ‌عتبات نامیده‌ می‌شود موضوع بررسی تطبیق از منظر ساختاری در این مقاله است؛ که دو سفرنامه سِفرعشق نوشته رضا احسانی و ملک ری نوشته علی اکبر کاظمی‌گرجی مورد ارزیابی قرار گرفته است. هدف از تطبیق دو سفرنامه بیان توجه ادبی در سفرنامه های نوشته شده بعد از انقلاب است که البته میان همه‌ی سفرنامه‌ها دیده نمی شود. بررسی‌های انجام شده در سفرنامه‌های فوق نشان می‌دهد که این نوشته‌ها به لحاظ فرم ساختاری در مبحث زبانی، وجوه اشتراک زیادی داشتند؛ با این تفاوت که هر دو سفرنامه‌در مبحث دستوری متقاوت و قوی‌ عمل کرده اند. هر دو سفرنامه‌ی فوق به وجه‌ی ادبی در نگارش سفرنامه توجه کرده اند. پرونده مقاله