هدف از انجام این تحقیق تاثیر اوقات فراغت مبتنی بر ورزش بر خودکارآمدی اجتماعی با نقش واسط های هوش معنوی در دانش آموزان می باشد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی، و از نظر استراتژی همبستگی مبتنی بر الگوی معادلات ساختاری است که به روش میدانی اجرا می شود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه ی دانش آموزان دبیرستان های تربیت بدنی استان مازندران به تعداد 789 نفر بود که با استفاده از جدول نمونه گیری کرچسی و مورگان تعداد 267 نفر بصورت تصادفی طبق های به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این تحقیق برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خود کار آمدی اجتماعی نوجوان کنللی (1989) و پرسشنامه اوقات فراغت رادمند (1385) و پرسشنامه هوش معنوی کینگ (2008) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها نیز از طریق روایی صوری و تحلیل عاملی تائیدی مورد سنجش قرار گرفت و پایایی پرسشنامه ها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب 898/0 و 797/0 و 902/0 بدست آمد در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگروف اسمیرونوف و معادلات ساختاری در نرم افزار های SPSS و AMOS استفاده شد. یافته ها نشان داد اوقات فراغت مبتنی بر ورزش بر خودکارآمدی اجتماعی تاثیر مثبت داشت همچنین این تاثیر با نقش واسط های هوش معنوی نیز مثبت قلمداد شد نتایج تحقیق بیانگر این است که با افزایش اوقات فراغت به همراه ورزش و فعالیت بدنی و ارتقاء هوش معنوی دانش آموزان خودکارآمدی اجتماعی آنها نیز افزایش یافته می یابد و بلعکس. پرونده مقاله