مقدمه و هدف: دیابت نوعی بیماری متابولیکی است که علاوه بر آسیب های جسمی موجب اختلالات شناختی نیز می گردد، نقش فعالیت بدنی و گیاهان دارویی در بهبود حافظه و عملکرد جسمانی گزارش شده است، اما اثر تعاملی تمرین در دماهای مختلف همراه با مصرف دارچین هنوز شناخته نشده است. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تمرین شنا (S) در آب 5 درجه سانتی گراد (S5C) و 35 درجه سانتی گراد (S35C) همراه با مصرف دارچین (Cin) بر حافظه احترازی، حافظه فضایی و توان هوازی موش های صحرایی مبتلا به دیابت انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی تعداد 48 سر موش صحرایی دیابتی (mg/kg 55 استروپتوزتوسین) به گروه های (1) کنترل دیابتی (CD)، (2) S5C، (3) S5C+Cin، (4) S35C، (5) S35C+Cin و (6) Cin تقسیم شدند. تعداد 8 سر موش صحرایی جهت بررسی اثرات القای دیابت بر متغیر های تحقیق در گروه کنترل سالم (HC) قرار گرفتند. تمرین شنا در آب با دمای 2 ± 5 درجه سانتی گراد و 2 ± 36 درجه سانتی گراد برای هشت هفته، 3 روز در هفته و 2-4 دقیقه در هر جلسه انجام شد. مصرف عصاره آبی دارچین mg/kg/day 200حل در آب آشامیدنی بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین متغیرهای تحقیق ارزیابی گردید. یافته ها: S5C و S35C موجب افزایش معنی دار تاخیر در ورود به خانه تاریک (STL)، درصد تناوب های غیر تکراری (PA) و توانهوازی، کاهش زمان ماندن در خانه تاریک (TDC)و تعداد ورود به خانه تاریک (RDE) گردید (0/05≥P). Cin موجب افزایش PA، توان هوازی، کاهش TDC گردید (0/05≥P). همچنین تعامل S5C+Cin و S35C+Cinموجب افزایشSTL، PA، کاهشTDCدر موش های صحرایی مبتلا به دیابت گردید (0/05≥P). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین شنا در دماهای مختلف و مصرف دارچین اثرات مطلوبی بر حافظه و یادگیری موش های صحرایی دیابتی دارد، ولی با توجه به اینکه دارچین اثرات تمرین را تعدیل نمود، انجام مطالعات بیشتر در سطح سلولی مولکولی پیشنهاد می گردد. پرونده مقاله