Mohammad Hasan Rezaie (PhD), Giti Ashraf (PhD), Ali Reza Ramezanpour Department of Education, Darab Branch, Islamic Azad University, Darab, Iran Corresponding Author: Giti Ashraf .Email: gitiashraf@yahoo.com The aim of this study was to explore the role of gender in entrepreneurial approaches taken by students. The research method was descriptive-survey. To this end, a sample of 580 students (295 females and 285 males) was selected through multi-stage cluster sampling from students at Islamic Azad University in Fars province, Iran. The data were collected through Personality Traits Questionnaire from Kordaneech, Zali, Homan, and Shams (2007). After determining the reliability and validity of the questionnaire, it was administered to the respondents and the collected data were analyzed using t-test and Friedman test. The results showed male and female respondents’ total scores and its component scores for their entrepreneurial approach was higher than average except for ambiguity tolerance. In addition, the results of t-test indicated that there is a significant difference between male and female respondents in their entrepreneurial approach and components such as risk taking and activism, as male respondents scored higher on risk-taking and female respondents scored higher than their male counterparts on activism. However, there were no significant differences between the two groups in terms of other six components, i.e. internal locus of control, need to succeed, clearness of thought, ambiguity tolerance, dreaming, and need for challenge. Keywords: Entrepreneurship, Entrepreneurial Approach, Entrepreneurial personality, Gender, Student. پرونده مقاله

پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش واسطه گری خودتنظیمی تحصیلی در روابط بین ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده (جهت گیری گفت و شنود و جهت گیری همنوایی) و احساس تعلق به مدرسه با تاب آوری تحصیلی بر روی نمونه ای 512 نفره از دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر داراب انجام گرفت. اعضای نمونه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و مقیاس های الگوی ارتباطی خانواده ریچی و فیتزپاتریک (1990)، مقیاس احساس تعلق به مدرسه براون و ایوانز (2002)، پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی سواری و عرب زاده (1392) و مقیاس تاب آوری تحصیلی کسیدی (2016) را تکمیل نمودند. پس از جمع آوری داده ها، ارزیابی مدل پیشنهادی با روش معادلات ساختاری و استفاده از برنامه لیزرل، ‌انجام گرفت. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که متغیرهای برون زا (جهت گیری گفت و شنود خانواده و جهت گیری همنوایی خانواده و احساس تعلق به مدرسه) قادر به پیش بینی خودتنظیمی تحصیلی هستند، خودتنظیمی تحصیلی قادر به پیش بینی تاب آوری تحصیلی است و خودتنظیمی تحصیلی میانجی گر ارتباط متغیرهای برون زا (جهت گیری گفت و شنود خانواده و جهت گیری همنوایی خانواده و احساس تعلق به مدرسه) و تاب آوری تحصیلی می باشد. پرونده مقاله