هدف پژوهش حاضر، بررسی برنامه‌درسی کارشناسی رشته آموزش ابتدایی در کشورهای آسیایی- اقیانوسیه و مقایسة آن با ایران بود. به این منظور از الگوی بردی و شیوه توصیفی-تحلیلی، استفاده شد. جامعه آماری پژوهش، دانشگاه‌های مجری این رشته در دو قاره آسیا و اقیانوسیه و اسناد مربوط به برنامه‌های درسی آن‌ها بود که پس از یک مطالعه مقدماتی، با توجه به تنوع صور ارائه این رشته در کشورهای مختلف، روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد و 6 دانشگاه مجری این رشته از چهار کشور انتخاب شدند. سپس برنامه‌درسی آن‌ها به‌وسیلة جداول و چک‌لیست‌های تحلیل محتوا استخراج گردید. به‌این‌ترتیب داده‌های خام توصیف، کدگذاری، مقایسه و تحلیل شدند. نتایج به‌دست‌آمده گویای تشابهات و تفاوت‌هایی در برنامه‌های درسی کشورهای موردمطالعه بود. ازجمله مهم‌ترین شباهت‌ها، ارائه دوره حضوری و تمام‌وقت، تأکید بر رشد صلاحیت‌های حرفه‌ای، تأکید بر دانش محتوای ابتدائی و ارائه دروس الزامی و کارآموزی بود؛ اما در مواردی مانند ضرورت فناوری اطلاعات، نحوه اجرا و تعداد واحد دوره‌های کارآموزی، ارائه واحدهای پژوهشی، توجه به دانش‌محتوا و ارائه فرصت‌های تکمیلی تفاوت‌هایی قابل‌مشاهده بود. بر همین اساس پیشنهاد‌هایی از قبیل اهمیت بیشتر قائل‌شدن برای برخی دروس، افزایش انعطاف‌پذیری برنامه، تحول در نحوه ارائه واحدهای پایان‌نامه، سمینار و کارآموزی برای برنامه‌درسی ایران ارائه شد. پرونده مقاله