گرچه در اغلب موارد گیاه خواران با انواع مختلفی از شکارگرها مواجه اند، اما بسیاری از مطالعات آزمایشگاهی به اثرات شکارگری فردی تاکید کرده اند. اثرات انواع مختلف شکارگرها ممکن است به شکل پیچیده ای بر جمعیت طعمه تاثیر گذارد. برای درک اثر کاربرد مضاعف شکارگرها بر نرخ مصرف آن ها، به ارزیابی برهم کنش شکارگری درون رسته ای بین لارو سن سوم مگس شکارگر Episyrphus balteatus De Geer و لاروهای سنین دوم و سوم کفشدوزک Hippodamia variegata Goeze بر شته Aphis gossypii Glover در شرایط زیستگاه کوچک روی گیاهچه های فلفل دلمه ای پرداخته شد. تمامی مراحل پرورش و آزمایش در اتاقک رشد (دمای 2±22 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 10 ±60 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) انجام گرفت. تیمارها شامل استفاده انفرادی از لارو سن سوم E. balteatus، لاروهای سنین دوم و سوم کفشدوزک H. variegata کاربرده توام آن ها و تیمار شاهد (بدون حضور شکارگران) بود. تمام تیمارها دارای 10 تکرار بودند. مقادیر مشاهده شده و مورد انتظار شته جالیز خورده شده در هر تیمار محاسبه گردید. مقایسه این مقادیر و کمتر بودن نسبت های مشاهده شده مشخص می نماید که خطر شکار شدن شته جالیز در تیمارهای کاربرد هم زمان دو شکارگر کمتر از وضعیت کاربرد انفرادی آن هاست. در بیشتر موارد، در شرایط آزمایشی لارو سن سوم سیرفید به تنهایی نسبت به دیگر مراحل زندگی کفشدوزک H. variegata و وضعیت توام با لارو کفشدوزک بهتر عمل نمود. پرونده مقاله

به منظور پیدا کردن مجتمع زنبورهای پارازیتوئید شته های Myzus persicae (Sulzer, 1776) وChromaphis juglandicola (Kaltenbach, 1843)در استان مرکزی، بررسی های در طول یک سال (98-1397) انجام شده است. نمونه گیری شته های مذکور پارازیت شده به روش مشاهده مستقیم، از روی گیاهان مختلف (درختان میوه ، محصولات گلخانه ای (فلفل و خیار) و انواع علف های هرز) جمع آوری و به آزمایشگاه انتقال داده شدند، سپس شته های پارازیت شده را به همراه گیاه میزبان و نیز به همراه یک پنبه مرطوب، داخل ظرف هایی که درپوش آن هارا توری هایی با مش های ریزی که حشرات نتوانند از آن عبور کنند، قرار داده شد. دمای محیط برای آن ها 25 درجه سانتی گراد تنظیم شده بود. پس از گذشت چند روز از داخل بدن برخی از شته های مومیایی شده زنبورهای پارازیتوئید و از داخل بدن برخی دیگر زنبورهای هیپرپارازیتوئیدها تفریخ شدند، این زنبورهای پارازیتوئید و هیپرپارازیتوئید تفریخ را جمع آوری و در داخل الکل 75 درصد قرار داده و سپس آن ها را شناسایی کرده. زنبور پارازیتوئید جمع آوری شده از M. persicae تحت عنوان گونهAphidius platensis Brethes, 1913 (Hym., Braconidae)، هیپرپارازیتوئید جمع آوری شده از این پارازیتوئید نیز تحت عنوان Pachyneuron aphidis (Bouché, 1834)(Hym., Pteromalidae) و همچنین زنبور پارازیتوئیدی که از شته های مومیایی شده Ch. Juglandicola خارج شده تحت عنوان (Hymenoptera: Braconidae)Trioxys pallidus (Haliday, 1833) شناسایی شده ند. هر سه گونه مذبور برای اولین بار از استان مرکزی گزارش می شود.گونه A. platensis می تواند جایگزین مناسبی به جای زنبورهای وارداتی در کنترل بیولوزیک علیه شته ها در گلخانه ها باشد. پرونده مقاله