کشاورزی ارگانیک بیش از آنکه نهاده‌بر باشد، دانش‌بر است و نیاز به بهبود سطح دانش بهره‌برداران دارد. لنگرود به عنوان به یکی از شهرستان‌های مهم با سهم حدود 27 درصدی تولید برنج و یکی از مناطق مورد تقاضا برای کشت ارگانیک برنج در گیلان مطرح است. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان آگاهی شالیکاران این شهرستان درخصوص کشاورزی ارگانیک انجام پذیرفت. جامعه آماری شامل کلیه بهره-برداران از سه دهستان به تعداد 500 نفر در سال زراعی 1396 بودند که حجم نمونه با توجه به جدول حداقل حجم نمونه بارتلت و همکاران، 211برآورد شد که برای انتخاب نمونه از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده استفاده شد. داده‌ها از طریق پرسشنامه گردآوری شد که روایی صوری و محتوایی آن، براساس نظر‌سنجی از اساتید صاحب‌نظر و کارشناسان تأمین گردید. میزان پایایی ابزار اندازه‌گیری، با تکمیل پرسشنامه از یک نمونه 30 نفری خارج از نمونه اصلی و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (7/0) تایید شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آماره‌های توصیفی، آزمون‌های همبستگی، و رگرسیون چند متغیره در نرم‌افزار آماریSPSS22 انجام گردید. نتایج نشان داد که میزان آگاهی 8/84 درصد از پاسخگویان در زمینه کشت ارگانیک برنج در سطح متوسط و خوب قرار داشت که این امر بیانگر گرایش مثبت جامعه آماری برای کسب اطلاعات مورد نیاز در این زمینه می‌باشد. پرونده مقاله

Designing and developing a proper plan for entrepreneurship in rural areas have turned into an imperative task, which can be defined considering the capabilities, culture, and local norms in each region. The statistical population of the present research, which aimed to design and present a proper paradigm for planning by formulating entrepreneurship indices tailored with local attributes and their climatic conditions, was composed of rural users in Masal County in Guilan province, Iran. The main research instrument was a questionnaire whose validity was achieved by collecting the opinions of experts and scholars through the Delphi method and whose reliability was estimated by Cronbach’s alpha to be 0.66-0.83 for different sections. The participants were 486 individuals including rural entrepreneurs, Dehyars, Islamic Rural Council members. The exploratory factor analysis was employed to reduce the research variables to fewer factors and determine the contribution of each factor in rural planning. Based on the results, the personal factors influencing entrepreneurship planning included 14 variables. After the varimax rotation of the driving factors, they were classified into four indices of pragmatism, ambiguity tolerance, creativity and ideation, and achievement motivation. From the participants’ viewpoint on the personal factors, the indices of risk-taking, ambiguity tolerance, creation and ideation, and achievement motivation were the first to fourth important factors influencing entrepreneurship planning, respectively. پرونده مقاله