افزایش سطح قند خون نقش مهمی در ایجاد دیابت دارد، لذا مهار آنزیم آلفا آمیلاز موجب مهار تبدیل پلی‌ساکاریدها به گلوکز یا کاهش آن می‌شود. در بیماران دیابتی، این آنزیم می‌تواند در جذب گلوکز از دستگاه گوارش موثر باشد و از افزایش سریع قند خون جلوگیری می‌کند. اسیدین‌ها به عنوان گروهی از فون دریایی سرشار از متابولیت‌های ثانویه زیست فعال شناخته شده‌اند. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر بازدارندگی فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در گونه (Savigny, 1816) Phallusia nigra انجام شده است. نمونه‌های P. nigra، مربوط به جزایر قشم و هرمز بود. در شرایط خلاء با استفاده از دستگاه روتاری، عصاره‌گیری از نمونه‌ها به ترتیب قطبیت یعنی اتیل‌استات، متانول و آب-متانول انجام شد. درصد فعالیت مهارکنندگی آلفا آمیلاز براساس روش DNSA در محیط بیرونی هم بررسی گردید و از آکاربوز به عنوان کنترل مثبت استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که در بین تمام عصاره‌ها بیشترین درصد مهارکنندگی مربوط به آکاربوز در غلظت 000 میکرو گرم بر میلی لیتر برابر 65/69 درصد و کمترین مقدار آن مربوط به عصاره آب–متانول در غلظت 500 میکرو گرم در میلی لیتر و برابر با 39/15 درصد می‌باشد. بیشترین فعالیت مهارکنندگی به صورت آکاربوز > اتیل‌استات> متانول > آب-متانول مشاهده شده است. همچنین نتایج نشان داد که بین میزان مهارکنندگی آنزیم و غلظت عصاره‌ها رابطه مستقیم وجود دارد. در این بررسی عصاره اتیل‌استاتی بیشترین اثر مهارکنندگی آنزیم آلفا آمیلاز با IC50 برابر با 244/ 1327 میکرو گرم بر میلی لیتر، سپس عصاره متانولی با IC50 برابر با 68/1529 میکرو گرم بر میلی لیتر را دارد. عصاره آب - متانولی کمترین اثر مهارکنندگی با IC50 و برابر با 01/2334 میکرو گرم بر میلی لیتر را دارد. درصد بازدارندگی آکاربوز نسبت به سایر عصاره‌ها بالاتر است (IC50 برابر با 40/1158 میکرو گرم بر میلی لیتر). با توجه به قدرت بازدارندگی عصاره‌های P. nigra، می‌توان از آن‌ها در آینده در زمینه تولید داروهای ضد دیابتی با حداقل عوارض جانبی نامطلوب یا بدون آن عوارض استفاده کرد. پرونده مقاله

مهارکننده‌های آنزیم آلفا آمیلاز از تبدیل پلی‌ساکاریدها به مونوساکاریدها پیشگیری می‌کند. مهار این آنزیم از جذب قندهای ساده دستگاه گوارش و در نتیجه پیشگیری از افزایش سطح گلوکز خون موثر بوده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر عصارهای اتیل استات، متانول و آب- متانول از خیار دریایی Holothuria parva بر مهار آنزیم آلفا آمیلاز است. در این پژوهش از پوسته و امعاء و احشاء گونه Holothuria parva ابتدا عصاره‌گیری براساس افزایش قطبیت انجام گرفت و در مرحله‌ بعد فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در حضور عصاره‌های مختلف تحت شرایط سنجش فعالیت آنزیمی به روش رنگ‌سنجی DNSA تعیین شد و IC50 (غلظتی از عصاره‌ها که برای برای مهار 50 درصد فعالیت آنزیم مورد نظر بوده است) بدست آمده و با مقدار آکاربوز به ‌عنوان کنترل مثبت مقایسه شد. در این بررسی نتایج نشان داد که با افزایش غلظت عصاره‌ها درصد مهارکنندگی افزایش یافته و در بین تمام عصاره‌ها بیشترین درصد مهارکنندگی مربوط به آکاربوز در غلظت 8/0 میلی‌گرم/میلی‌لیتر برابر 92/96 درصد و کمترین مقدار آن مربوط به عصاره آب–متانول پوسته در غلظت 2/0 میلی‌گرم/میلی‌لیتر برابر با 79/61 درصد بوده و درصد بازدارندگی آکاربوز در هر دو اجزای بدنی نسبت به سایر عصاره‌ها بالاتر است (IC50 برابر با 18/88- 74/91 میلی‌گرم/میلی‌لیتر). با توجه به اثر مهاری عصاره‌های استخراج شده از گونه Holothuria parva بر آنزیم آلفا آمیلاز در آینده‌ می‌توان در زمینه تولید داروهای ضددیابتی با منشا دریایی با حداقل عوارض جانبی نامطلوب استفاده نمود. پرونده مقاله