پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزش خلاقیت پریز بر تعاملات اجتماعی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دوره اول متوسطه شبستر در سال تحصیلی 98-97 با روشپژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شبستر به تعداد 1524 نفر تشکیل دادند که از بین آنها نمونه ای به تعداد 30 نفر از دانشآموزان پایه هشتم با روش نمونه گیری در دسترس بر اساس ملاک ورود که کسب پایین ترین نمره در پرسشنامه ها بود انتخاب و به صورت تصادفی، 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل جای گرفتند. سپس برنامه آموزش خلاقیت پریز طی 8 جلسه به گروه آزمایش ارائه گردید. پس از اتمام آموزش، دوباره پرسشنامه ها توسط گروه آزمایش و کنترل تکمیل شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه سازگاری فردی- اجتماعی کالیفرنیا(1953) و تعاملات اجتماعی صادق پور و رمضان نژاد (1395) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و نرم افزار spss24 استفاده شد. نتایج نشان داد میانگین تعاملات اجتماعی و سازگاری اجتماعی در گروه آزمایش، پس از آموزش به طور معنی داری افزایش یافته است و در نمرات پس آزمون تعاملات اجتماعی و سازگاری اجتماعی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین می توان گفت برنامه آموزش خلاقیت پریز بر ارتقاء تعاملات اجتماعی و سازگاری اجتماعی دانشآموزاندختر تأثیر داشته است(05/0p <). پرونده مقاله

هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی برنامه آموزش توانمندسازی فردی، خانوادگی و اجتماعی بر خودپنداره و اشتیاق به مدرسه دانش آموزان قربانی قلدری بود. این مطالعه نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان قربانی قلدری دبیرستان های دوره اوّل متوسطه شهر تبریز در سال 98-1397 بود که از میان آن ها، با استفاده از روش نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند و غربالگری از طریق آزمون قربانی قلدری و انجام مصاحبه، 30 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند؛ به طوری که هر گروه را 15 نفر تشکیل دادند. ابزارهای مورد استفاده فرم ایرانی مقیاس قربانی قلدری، مقیاس خود پنداره بک (SCT) و آزمون اشتیاق به مدرسه وانگ، وایلت و اسکلز بود. گروه آزمایشی، طی 10 جلسه تحت آموزش برنامه توانمندسازی فردی، خانوادگی و اجتماعی قرار گرفت؛ در حالی که گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که نمرات پس آزمون خودپنداره و اشتیاق به مدرسه گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری دارند (0/001 >p ). بدین ترتیب بر اساس یافته های حاصل از این تحقیق، می توان گفت که برنامه آموزش توانمندسازی فردی، خانوادگی و اجتماعی ، میزان خودپنداره و اشتیاق به مدرسه دانش‌آموزان قربانی قلدری را افزایش می دهد.

پرونده مقاله

این پژوهش با هدف تعیین رابطه هوش هیجانی با افسردگی و اضطراب نوجوانان دختر پایه‌های دوم و سوم تجربی و ریاضی شهرستان مشکین‌شهر با استفاده از طرح پژوهشی توصیفی و همبستگی انجام گرفت. حجم نمونه مورد مطالعه 270 نفر بود که از طریق نمونه‌گیری تصادفی منطم (سیستماتیک) انتخاب گردیدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه هوش‌هیجانی بار-ان، آزمون افسردگی کودکان و نوجوانان و آزمون اضطراب بک بود. در این تحقیق از روش‌های‌ آماری (ضریب همبستگی پیرسون ورگرسیون همزمان) برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد ومحاسبات آماری توسط نرم افزار SPSS انجام پذیرفت وپس از تجزیه و تحلیل و آزمون آماری نتایج زیر بدست آمد: بین هوش ‌هیجانی دانش آموزان و اضطر اب و افسردگی آنها رابطه منفی معنادار مشاهده شد. از بین زیر مولفه‌های‌ هوش هیجانی به جز زیرمولفه ی حل مساله،مسئولیت پذیری سایر زیر مولفه‌ها در سطح p<0/01 از لحاظ آماری با افسردگی همبستگی منفی دارند. از بین زیر مولفه‌های‌ هوش هیجانی به جز سه زیرمولفه‌ی حل مساله ،مسئولیت پذیری و انعطاف‌‌پذیری سایر زیر مولفه‌ها‌ در سطح p<0/01 از لحاظ آماری بااضطراب همبستگی منفی دارند. پرونده مقاله