زمینه: افزایش بیکاری در میان گروه های تحصیل کرده به خصوص فارغ التحصیلان نظام آموزش عالی کشاورزی ایران به یکی از مشکلات بزرگ اجتماعی- اقتصادی کشور تبدیل شده است. هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین ویژگی های روانشناختی با نیت کارآفرینانه دانشجویان کشاورزی دانشگاه تهران است. روش: جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان سال چهارم کارشناسی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران بودند (250=N). تعداد 109 نفر از آن ها به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب برای مطالعه انتخاب شدند. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه ای بود که روایی آن توسط پانل متخصصان و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تأیید شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزارهای اس. پی. اس. اس[1] و لیزرل[2]انجام شد. یافته ها: نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که ویژگی های روانشناختی (ریسک پذیری، مرکز کنترل درونی، توفیق طلبی و تحمل ابهام) رابطه مثبت و معناداری با نیت کارآفرینانه دانشجویان دارند. همچنین، نتایج مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که ویژگی های روانشناختی تأثیر مثبت و معنی داری بر نیت کارآفرینانه دانشجویان دارند (26/5t= ، 79/0γ=). علاوه براین، نتایج پژوهش نشان داد که دوره های آموزش کارآفرینی تأثیر مثبت و معنی داری بر ویژگی های روانشناختی (ریسک پذیری، مرکز کنترل درونی، توفیق طلبی و تحمل ابهام) و نیت کارآفرینانه دانشجویان دارند. [1]. SPSS [2]. LISREL پرونده مقاله

This research was carried out to investigate the role of non-farming activities in the sustainability of peasant farming systems in Osku County by a descriptive-correlational research method. The research population consisted of peasant farmers in Osku County (N =1400), out of whom 300 people were sampled based on Krejcie and Morgan’s table for sample size determination using the proportionate stratified sampling technique. Data were analyzed by SPSS win18 software. The main instrument of data collection was a questionnaire whose validity was confirmed by experts. The reliability of the main scales of the instrument was confirmed by Cronbach's alpha coefficient, which was in the range of 0.82-0.87. The results of analyzing three dimensions of sustainability showed that, in total, 29.3 percent of the farming units were "unsustainable", 41.7 percent were "semi-sustainable", and 28.9 percent were "sustainable". Based on the regression analysis, the variables of the number of people employed in the non-farming sector, the use of non-farming income in the agricultural sector, and household income out of non-farming activities accounted for 54.2 percent of the variations in sustainability level of the peasant farming systems. پرونده مقاله