در پژوهش حاضر، تنوع گونه‌ای زنبور های پارازیتوئید بالاخانواده‌های Chalcidoidea و Ichneumonoidea (Hymenoptera) در برخی مزارع برنج و اراضی اطراف آن ها در استان‌های مازندران و گیلان مورد مطالعه قرار گرفت. در مجموع 39 گونه زنبور پارازیتوئید از دو استان مزبور جمع‌آوری و شناسایی شدند. پارازیتوئید های جمع‌آوری شده متعلق به خانواده‌های Chalcididae (2 گونه از 2 جنس)، Encyrtidae (5 گونه از 5 جنس)، Eulophidae (4 گونه از 4 جنس)، Mymaridae (1 گونه)، Trichogrammatidae (2 گونه از 1 جنس)، Braconidae (15 گونه از 13 جنس) و Ichneumonidae (10 گونه از 10 جنس) بودند؛ سه گونه‌ شامل Cerchysiella planiscutellum (Mercet, 1921)، Ginsiana carpetana (Mercet, 1921) و Pediobius brachycerus (Thomson, 1878) برای اولین بار از فون ایران گزارش شدند. نتایج حاصل نشان داد که فون غنی و ارزشمندی از زنبور های پارازیتوئید در شالیزار های شمال کشور وجود دارد که در صورت حمایت می‌توانند نقش کارآمدی در کنترل آفات مختلف مزارع برنج داشته باشند. پرونده مقاله

تغییرات فصلی جمعیت زنبور های پارازیتوئید تخم سن گندم (شامل Scelionidae و Encyrtidae) در پنج منطقه مختلف ورامین شامل جواد آباد، ده‌ماسین، قرچک، عسگر آباد و پیشوا مطالعه گردید. هفت گونه‌ پارازیتـوئید شـامل Telenomus chloropus،Trissolcus basalis ،Tr. grandis ،Tr. rufiventris ، Tr. semistriatus، Tr. vassilieviوOoencyrtus telenomicida از ورامیـن و منـاطـق اطـراف جمع‌ آوری شـدنـد. بر اسـاس نمونـه ‌بـرداری‌ ها، در منطقـه قرچک چهـار گـونـه‌ T. semistriatus، T. grandis،T. vassilievi و T. rufiventris جمـع‌ آوری شـدنـد کـه دو گـونـه‌ T. semistriatus و T. grandis جـزو گـونـه ‌های غـالب منطقـه‌ بـودنـد. میانگیـن درصـد پـارازیتیـسـم T. semistriatus همواره بیش تر از سایر گونه ‌های رقیب بود و بالا ترین درصد پارازیتیسم آن (63/44%) در تاریخ 1/3/1393 حاصل گردید. در منطقه پیشوا پنج گونه پارازیتوئید شامل T. grandis،T. vassilievi،T. semistriatus، T. chloropus و T. basalis جمع‌ آوری شدند که T. grandisوT. vassilieviجزوگونه ‌های غالب بودند. پارازیتیسم زنبور های T. grandis و T. vassilievi از تاریخ 21/1/1393 آغاز و حداکثر درصد پارازیتیسم (89/27 درصد) برای T. grandis در تاریخ 1/3/1393 و برای گونه‌ T. vassilievi (39/22 درصد) در تاریخ 8/3/1393 به دست آمد. پارازیتوئید های منطقه جواد آباد شامل سه گـونه‌ T. rufiventris، T. grandisوTelenomus chloropusبودنـد کهT. rufiventris به عنوان گونه‌ غالب تعیین گردید. آغاز فعالیت پارازیتیسمی آن از تاریخ 28/1/1393 و حداکثر آن در تاریخ 17/2/1393 و به میزان 44/26 درصد به دست آمد. پارازیتوئید های جمع‌ آوری شده از منطقه ده‌ماسین چهار گونه‌ T. semistriatus، T. vassilievi، T. grandis و O. telenomicida بودند که دو گونه‌ T. semistriatus و O. telenomicida جزو گونه های غالب منطقه بودند. حداکثر پارازیتیسم برای گونه‌ T. semistriatus در ابتدای خرداد و برای گونه‌ رقیب آن (O. telenomicida) یک هفته بعد و در تاریخ 8/3/1393 به دست آمد. پارازیتوئید های فعـال در منطقـه عسگـرآبـاد شـامل شـش گـونـه‌ O. telenomicida، T. rufiventris، T. vassilievi، T. grandis، T. semistriatus و T. simoni بودند که سه گونه‌ اول جزو گونه‌ های غالب منطقه بودند. بالا ترین درصد پارازیتیسم برای گونه‌ T. vassilievi در تاریخ 8/3/1393 و 68/16%، برای گونه‌ T. rufiventrisدر تاریخ 8/3/1393 و 21/13% و برای گونه‌ T. grandisدر تاریخ 15/3/1393 و به میزان 72/23% تعیین گردید. در رابطه با نسبت جنسی پارازیتوئید های فوق، میانگین درصد ماده‌ های تولید شده در تمام مناطق نمونه ‌برداری بیش تر از نر ها بود. پرونده مقاله

مورچه‌ها به عنوان یکی از شکارگرهای مهم آفات در اکوسیستم‌های مختلف حایز اهمیت هستند. با توجه به اهمیت مورچه‌ها در تغذیه از مراحل مختلف زیستی آفات، فون و تغییرات جمعیت این حشرات مفید در مزارع برنج مازندران مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج این پژوهش، پانزده گونه مورچه از مزارع برنج مازندران جمع‌آوری گردید. نتایج مطالعات مربوط به تغییرات جمعیت مورچه‌ها در فصل غیر زراعی و روی کلش‌های سه رقم مختلف برنج شامل فجر، خزر و نعمت نشان داد که تراکم این حشرات روی رقم فجر بیشتر از دو رقم دیگر بود و بین ارقام خزر و نعمت اختلاف معنی‌داری مشاهده نگردید. مقایسه‌ نتایج مربوط به نمونه‌برداری‌های هفتگی از پایان شهریور تا پایان آبان ماه 1384، روند افزایشی محسوسی را در تراکم جمعیت مورچه‌ها تا اواسط آبان نشان داد به طوری که بالاترین تراکم در تاریخ 9/8/1384 به دست آمد و بعد از آن به صورت تدریجی کاهش ‌یافت. مقایسه میانگین اثر متقابل تاریخ نمونه‌برداری × واریته برنج روی تغییرات جمعیت مورچه‌ها نشان ‌داد که بین اثرهای متقابل در سطح احتمال 1% اختلاف معنی‌دار وجود داشته است. پرونده مقاله

با توجه به اهمیت شناسایی دقیق آفات کلیدی و گیاهان میزبان آن‌ها در یک منطقه به منظور کنترل موفقیت‌آمیز آفات، فون ساقه‌خوارهای جنس Chilo Zincken, 1817 (Lepidoptera: Pyralidae) و گیاهان میزبان آن ها در مازندران مورد بررسی قرار گرفت. چهار گونه ساقه‌خوار شامل C. partellus Swinhoe، C. phragmitellus Hubner، C. suppressalis Walker و C. sacchariphagus indicus (Kapur) جمع‌آوری شدند که گونه‌ اخیر برای فون ایران گزارش جدیدی می‌باشد. بر اساس بررسی‌های انجام شده در رابطه با شناسایی گیاهان میزبان کرم ساقه‌خوار برنج (Chilo suppressalis Walker) به عنوان یکی از آفات کلیدی برنج در شمال ایران، هفده گونه‌ گیاهی از هفت خانواده‌ Amarantaceae، Compositae، Cruciferae، Cyperaceae، Poaceae، Sparganiaceae و Typhaceae به عنوان میزبان‌های لاروهای زمستان‌گذران کرم ساقه‌خوار برنج از مناطق مختلف مازندران جمع‌آوری و شناسایی شدند که در این میان دو گیاه ترب وحشی (Raphanus raphanistram) و گندیل (Eleusine indica) برای اولین بار در ایران به عنوان میزبان‌های C. suppressalis معرفی می‌شوند. نمونه‌برداری‌ها نشان داد که بیشترین تعداد میزبان‌های جمع‌آوری شده در خانواده‌ Poaceae قرار دارند. هم چنین لاروهای زمستان‌گذران کرم ساقه‌خوار برنج به ترتیب گیاهان توق (Xanthium pensylvanicum)، تاج‌خروس و اشکنه (Amaranthus albus و Amaranthus retroflexus) و قیاق (Sorghum halopensae) را بیشتر از سایر میزبان‌ها جهت زمستان‌گذرانی ترجیح دادند. پرونده مقاله