هدف از این تحقیق بررسی اثر سطوح مختلف کنجاله ی کلزای جایگزین (صفر، 20، 40، 60، 80 و 100 درصد سویای مصرفی) در جیره جوجه های گوشتی بر روی عملکرد، وزن اندام های داخلی و پارامترهای خونی و تعیین مقدار انرژی قابل متابولیسم کنجاله کلزا به روش سیبالد و هم چنین تعیین میزان گلوکوزینولات و اسید اروسیک در کنجاله کلزا بود. طرح به صورت کاملاً تصادفی در 6 تیمار، 4 تکرار و 15 قطعه در هر تکرار انجام شد. در این تحقیق از 360 قطعه جوجه مرغ گوشتی یک روزه ی هیبرید کاب استفاده شد که به مدت 49 روز تحت تأثیر 6 تیمار قرار داشتند. قبل از تنظیم جیره های غذایی، مقدار انرژی قابل متابولیسم کنجاله کلزا و هم چنین میزان گلوکوزینولات و اسید اروسیک آن تعیین شد. در تمامی جیره ها از یک مولتی آنزیم (با نام تجاری کمین) به مقدار 05/0 درصد استفاده شد. صفاتی مثل وزن هفتگی، ضریب تبدیل غذایی و متوسط خوراک مصرفی تعیین شدند. هم چنین وزن قلب، کبد، پانکراس، چینه دان و سنگدان نسبت به وزن بدن و سطح هورمون های تیروئیدی (T4 , T3) سرم خون در سن 49 روزگی (پایان دوره)، تعیین شد. آنالیز داده ها به کمک مدل های خطی و مقایسه میانگین ها به روش دانکن و با استفاده از نرم افزارSAS انجام گرفت. در آنالیز شیمیایی کنجاله کلزا مشاهده شد که مقدار گلوکوزینولات های آلیفاتیک و اسید اروسیک بالاتر از کنجاله کانولا بود. با افزایش سطح کنجاله به بیش از 40 درصد جایگزین سویا، میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن به طور معنی داری کاهش و ضریب تبدیل غذایی به طور معنی داری افزایش یافت. بین سطوح مختلف کنجاله از نظر تأثیر بر وزن نسبی سنگدان، پیش معده و پانکراس اختلاف معنی داری مشاهده نشد. وزن نسبی قلب و کبد در تیمارهایی که با 80 و 100 درصد کنجاله کلزای جایگزین سویا تغذیه شده بودند، به طور معنی داری افزایش یافت. از نظر غلظت هورمون های T3 و T4 در کل دوره، تفاوت معنی داری بین سطح 80 و 100 درصد کنجاله کلزا با گروه های دیگر مشاهده شد و مقدار هورمون های مذکور در این دو گروه نسبت به سایر گروه ها کاهش یافت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در جیره طیور گوشتی می توان کنجاله کلزا را تا 40 درصد جایگزین سویا نمود بدون این که هیچ گونه اثر نامطلوبی بر توان تولیدی پرنده ها داشته باشد. هم چنین با بهبود کیفیت کنجاله، استفاده از سطوح بالاتر آن در جیره امکان پذیر می باشد. پرونده مقاله

با توجه به این که نوزوما،‌ واروا و آکاراپیس از انگل های مهم زنبور عسل در ایران به شمار می روند و پراکندگی وسیعی دارند، لذا تحقیقق حاضر به منظور بررسی میزان آلودگی زنبورستان های منطقه میانه به این انگل ها انجام شد. برای این منظور به طور تصادفی از 150 کندوی موجود در 30 زنبورستان مختلف نمونه برداری شد. نمونه ها برای انجام بررسی های میکروسکوپی به آزمایشگاه منتقل شدند. از 150 کندو تعداد 129 کندو (81%) آلوده به نوزما، 7 کندو (43/4%) آلوده به واروا بودند و در بین کندوهای مورد مطالعه کندوی آلوده به کنه آکاراپیس مشاهده نشد. بر اساس نتایج این تحقیق، میزان آلودگی زنبورستان های شهرستان میانه به نوزما بالا می باشد و توصیه می شود سازمان دامپزشکی اقداماتی در خصوص پیشگیری از گسترش و کنترل این انگل به عمل آورد. پرونده مقاله