ﺑﻪ‌ﻣﻨﻈﻮر ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ گیاه جو در کشت دومنظوره، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با ﭼﻬﺎﺭ ﺗﻜﺮﺍﺭ در گرگان در دو سال زراعی (1391-1389) اجرا شد. میزان نیتروژن به عنوان کرت‌های اصلی شامل سه سطح 35، 70 و 105 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار از منبع کود اوره و زمان برش علوفه به عنوان کرت‌های فرعی شامل سه سطح عدم برش علوفه، برش اول علوفه در مرحله31 زادوکس، و برش دوم علوفه در مرحله 33 زادوکس بود. به‌طور‌کلی در برش علوفه مرحله 31 مقیاس زادوکس علوفه کمتر ولی دانه بیشتری تولید شد. برداشت علوفه در مرحله 33 زادوکس موجب شد، عملکرد دانه به‌طور قابل توجهی کاهش یابد به‌طوری‌که افزایش مقدار مصرف نیتروژن، تأخیر برداشت علوفه را جبران نکرد. نتایج کلی این آزمایش نشان داد که بیشترین مقدار علوفه سبز و عملکرد دانه با مصرف 105 کیلوگرم نیتروژن و برداشت در مرحله 31 زادوکس به‌دست آمده است. پیشنهاد می‌شود برای کشت جو دو‌منظوره در منطقه گرگان زمان برداشت علوفه، مرحله تشکیل اولین گره و مقدارمصرف نیتروژن 105 کیلوگرم در‌نظر گرفته شود. پرونده مقاله

این بررسی به منظور تعیین صفات فنولوژیک و فیزیولوژیک مؤثر بر افزایش عملکرد دانه و صفات وابسته به آن در 13 ژنوتیپ تریتیکاله شامل ET-79-3،ET-79-4 ، ET-79-17،ET-82-8 ، ET-82-15، ET-82-16، ET-83-20، ET-84-5، ET-84-8، ET-84-15، ET-85-7، ET-85-9 و JUANILO 92 در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی گنبدکاووس در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در سال‌ زراعی 88 -1387 اجرا شد. تجزیه واریانس داده‌ها حاکی از وجود اختلاف بین ژنوتیپ‌ها از نظر ارتفاع گیاه، طول سنبله، تعداد روز تا سنبله­دهی، تعداد روز تا رسیدن فیزیولوژیکی، وزن هزار دانه، تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبلچه بارور در سنبله، شاخص برداشت، متوسط سرعت پر شدن دانه، تعداد دانه در متر مربع بود. از لحاظ صفات طول دوره پر شدن دانه، تعداد دانه در سنبلچه بارور، عملکرد کاه و عملکرد بیولوژیک اختلاف معنی‌داری وجود نداشت. ژنوتیپ­های ET-82-15 و JUANILO 92 به ترتیب بالاترین و پایین­ترین عملکرد دانه را به خود اختصاص دادند. عملکرد دانه با عملکرد بیولوژیک، طول دوره پر شدن دانه، سرعت پر شدن دانه، وزن هزار دانه و شاخص برداشت همبستگی مثبت و معنی‌داری نشان داد. به­طورکلی ژنوتیپ­های ‌ET-82-15  و ET-84-5 را می­توان در شرایط آب و هوایی گنبدکاووس و مناطق نیمه خشک مشابه برای توسعه کشت معرفی کرد. پرونده مقاله

<span style="text-decoration: underline;">گل</span><span style="text-decoration: underline;">زنی</span> توتون و کنترل جوانه های جانبی به گیاه فرصت می دهد که از <span style="text-decoration: underline;">حداکثر پتانسیل،</span> استفاده &nbsp;و&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; <span style="text-decoration: underline;">بر</span><span style="text-decoration: underline;">گ‌های</span> آن توسعه یابند که بدنبال آن عملکرد و کیفیت مطلوبی بدست می آید. این مطالعه جهت تعیین بهترین کنترل کننده رشد جوانه جانبی <span style="text-decoration: underline;">و مناسب ترین</span> مقدار آن انجام شد. <span style="text-decoration: underline;">این آزمایش</span> در قالب طرح &nbsp;&nbsp;&nbsp;<span style="text-decoration: underline;">بلوک های کامل</span> تصادفی با 7 تیمار و 4 تکرار در مرکز تحقیقات و آموزش تیرتاش اجرا شد. تیمارها عبارتند از: پرایم&lrm;پلاس با مقادیر 5/12، 15 و 5/17 میلی لیتر برای هر بوته، &nbsp;الکل چرب 15 میلی لیتر برای هر بوته، الکل چرب 15 میلی لیتر با پرایم&lrm;پلاس 5/17 میلی لیتر برای هر بوته، گلزنی و بدون محلول&lrm;پاشی ، <span style="text-decoration: underline;">بدون گل زنی</span> و محلول پاشی. عملکرد برگ عمل آوری شده، تعداد، وزن سبز و خشک جوانه های جانبی هر بوته، قیمت یک کیلوگرم توتون، درآمد محصول در هکتار، درصد قند و نیکوتین، زمان سوزش و قابلیت پرکنی تیمارها اندازه گیری و محاسبه شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تفاوت معنی داری برای کلیه صفات در سطح 1 درصد <span style="text-decoration: underline;">وجود داشت،</span> اما خصوصیات کیفی تیمارها تفاوتی دارا نبودند. تیمارهای الکل چرب 15 میلی لیتر با 5/17 میلی لیتر پرایم پلاس برای هر بوته و 5/17 و 15 میلی لیتر پرایم پلاس برای هر <span style="text-decoration: underline;">بوته با عملکرد خشک برگ 2925 ، 2890 و 2745 کیلوگرم در هکتار و قیمت یک کیلوگرم توتون با 10654، 10418 و 10214 ریال برتر بودند.</span> پرونده مقاله