یکی از مهمترین شاخصه‌های ارتباط انسان با محیط، حس تعلق به مکان است که در راستای تداوم حضور انسان در مکان نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. تعلق به مکان که بر پایه حس مکان به وجود می‌آید فراتر از آگاهی از استقرار در یک مکان است. بافت‌های فرسوده شهری به دلیل ارزش‌های تاریخی-فرهنگی نیازمند حفظ، احترام و بازآفرینی است و احساس تعلق خاطر به مکان در بین ساکنین بافت‌های فرسوده و کهن سبب پایداری آن، در ابعاد مختلف می‌گردد. امروزه ضرورت شناخت مؤلفه‌های تأثیرگذار بر کیفیت فضا‌های شهری به منظورپاسخگویی به نیاز‌های شهروندان در راستای ارتقای سطح تعاملات اجتماعی آن‌ها، بیش از پیش مهم جلوه می‌نماید. آشنا پنداری شهروند با محل سکونتش در فرآیندی از تجربه و آموزش ایجاد شده و تفاوت حس مکانی در اشخاص در شهر‌ها و بافت‌های مختلف نتیجه تفاوت تجربیات حاصل از فعالیت‌ها و فضا‌ها است. هدف این پژوهش بررسی تأثیرحس تعلق به مکان در باززنده‌سازی محلات فرسوده محله خاک سفید تهران است روش تحقیق، به لحاظ هدف، کاربردی وبه لحاظ ماهیت وروش از نوع توصیفی است. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد. پس از دسته‌بندی داده‌ها، در جهت اثبات فرضیات تحقیق و تحلیل‌ها از SPSS استفاده شده است که علی رغم فرسودگی بافت محله حس تعلق به مکان، امنیت، پویایی وسرزندگی در محله قابل مشاهده است. می‌توان چنین نتیجه گرفت این مؤلفه‌ها، موجب پیشبرد اهداف باززنده‌سازی بافت‌های فرسوده محله خواهند شد.  پرونده مقاله