اعتیاد به کار در بسیاری از موارد به اشتباه در مورد افراد پرانرژی و پرکار استفاده می‌شود که تنها تفاوت آنها با یکدیگر در نحوه برنامه‌ریزی در امور زندگی و شغلی است. هدف از این پژوهش تأثیر اعتیاد به‌کار بر ابعاد سلامتی عمومی با نقش میانجیگری کیفیت زندگی کاری در کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی می‌باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی است. 225 شرکت‌کننده به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌های اعتیاد به کار اسپنس و رابینز (1992)، پرسشنامه کیفیت زندگی کاری والتون (1973) و پرسشنامه سلامت عمومی GHQ (1996) است که پایایی آنها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین اعتیاد به‌کار و کیفیت زندگی کاری (49/0- =r) و همچنین بین اعتیاد به کار با سلامت عمومی (51/0- =r) ارتباط منفی و معنی‌داری وجود دارد (01/0P<). نتایج معادلات ساختاری نشان داد که بیشترین میزان اثر مربوط به ارتباط اعتیاد به کار و کیفیت زندگی کاری کارکنان بود (52 درصد). کیفیت زندگی کاری نیز با 15 درصد بر سلامت عمومی کارکنان تأثیر داشت. اعتیاد به کار می‌تواند بر کیفیت زندگی کاری و سلامت عمومی کارکنان تأثیر منفی بگذارد لذا مدیران با می‌توانند با شناسائی کارکنان معتاد به‌کار، برنامه‌های متنوعی برای توسعه کیفیت زندگی کاری و سلامت عمومی آنها فراهم آورند چرا که ارتقای کیفیت زندگی کاری و افزایش سلامت عمومی باعث حضور مستمر کارکنان شده و در نتیجه باعث بهره‌وری بیشتر کارکنان می‌گردد. پرونده مقاله