ارزش در معرض ریسک یکی از معیارهای پرکاربرد سنجش ریسک است که حداکثر ضرر یک سبد سهام را برای یک سطح اطمینان مشخص و در یک افق زمانی معلوم اندازه می‌گیرد. ارزش در معرض ریسک دوره، مفهوم ارزش در معرض ریسک را برای یک سرمایه‌گذاری با مجموعه‌ای از افق‌ها‌ی سررسید توسیع می‌دهد. بدین صورت تاثیر ریسک نقدشوندگی کاهش می‌یابد و سرمایه‌گذار از فرصت تصمیم‌گیری فروش در یک مجموعه زمانی برخوردار است. در پژوهش حاضر دو مدل سبد سهام بر اساس ارزش در معرض ریسک دوره طراحی می‌گردد که اولی ناپارامتریک و بر اساس شبیه سازی تاریخی و دومی‌به صورت پارامتریک و بر اساس توزیع مخلوط نرمال-لاپلاس چندگانه در جهت برازش مناسب داده‌های دمی‌است. نتیجه مطالعه تجربی مدل‌ها‌ی طراحی شده بر روی یک سبد سهام با هشت شاخص از بورس اوراق بهادار تهران در بازه 1390 تا 1399 نشان می‌دهد که رویکرد پارامتریک در داده‌ها‌ی آزمون و در معیار متوسط بازده و نسبت شارپ، نسبت به سناریوسازی تاریخی عملکرد بهتری دارد. همچنین خطای نسبی بین ارزش در معرض ریسک دوره پیش‌بینی شده توسط سبد سهام و مقدار مشاهده شده آن در داده‌ها‌ی تست در رویکرد پارامتریک کمتر است. پرونده مقاله